27 Mar 2015, Pią 2:56, PID: 439382
Podtrzymuję to, co napisałem. W wielu przypadkach fobik to niedorozwinięte emocjonalnie dziecko, któremu w dzieciństwie wmówiono, że jest piękne, cudowne, kryształowe (często robią tak nadopiekuńcze i dominujące matki). Potem następuje wkroczenie w dorosłe życie (wiek dorastania) i nagle obraz samego siebie staje się drastycznie niestabilny. Taka osoba boi się, że sytuacje życiowe, wymagające samodzielności - kontakt z innymi ludźmi, grupą rówieśniczą czy choćby samodzielne robienie zakupów - obnażą ich indolencję i bezradność. Dla własnej równowagi psychicznej usiłują zachować pozytywny, wpojony w dzieciństwie, obraz swojego ja, ale podświadomie panicznie boją się, że sytuacje życiowe wymagające samodzielności sprawią, że w oczach innych ludzi ten obraz zostanie po prostu zdruzgotany.