Wstyd - klucz do rozwiązania problemu?

[Floyd]

Ostatnio, w ramach konieczności, czytam dużo literatury z zakresu uzależnień. W każdej z tych pozycji zwraca się uwagę na podstawowe uczucie, którym karmi się ta choroba - na wstyd.

W uzależnieniu od czegokolwiek wstyd ma decydujące znaczenie i sprawia, że ludzie przez lata nie podejmują terapii. Piją/jedzą/narkotyzują się/chodzą do kasyna/uprawiają seks w ukryciu. Kiedy trzeźwieją obiecują sobie nigdy więcej, ale nie sięgają po pomoc. Przez to wiele uzależnień pozostaje ukrytych, a to jeszcze bardziej pogłębia uczucie wstydu, bo jak to ja jestem hazardzistą? Przecież po mnie tego nie widać, nikt się nie spodziewa.

W terapii leczenia uzależnień podstawowym i pierwszym krokiem jest stawienie czoło wstydowi. Trzeba przed terapeutą/grupą wsparcia wyznać - tak, jestem chory, jestem alkoholikiem/narkomanem/seksoholikiem. Jednocześnie terapeuci radzą, żeby spojrzeć na siebie jako na dwie osoby - tę chorą, z objawami które są normalne dla tej choroby, oraz tę, która pod tą chorobą się skrywa.

Czytając to forum od paru lat widać jak bardzo uczucie wstydu wiąże się z fobią społeczną. Idąc ulicą wstydzimy się to co pomyślą o nas ludzie, myślimy że się z nas śmieją. Boimy się odbierać telefonu, wstydzimy się naszego głosu, tego że sie pomylimy bądź brzmimy przestraszeni. Finalnie wstydzimy się tego, że się boimy, a przecież nie powinniśmy.

Właściwie te dwa schorzenia są od siebie na dalszym etapie różne - i fobia i uzależenie. O ile fobię często trzeba leczyć farmakologicznie, tak uzależenienie można leczyć głównie terapią.

Ale ciekawi mnie, na ile wstyd jest u was bardziej hamującym uczuciem w stosunku do strachu. A może boicie się wstydu? Czy zaakceptowanie wstydu i spojrzenie mu prosto w oczy może zakończyć pętlę zaciskającą się na naszych życiach? Ciekawi mnie wasze zdanie

[Zasió]

Właściwie.. ten lęk i wstyd to takie trochę 2w1 w fobii... Wstyd za siebie i lęk, co powiedzą inni na taką osobę, której należy się tylko albo głównie wstydzić za to, jaka jest...

A skoro jesteśmy przy uzależnieniach - to proste, że pomaga w nich sama terapia. Bo tam jest jasno określony problem, w dodatku łatwy dla terapeuty. zero myślenia, zero kombinowania, schemat znany od wieków. Myślę że leczenie uzależnienia i np. fobii albo depresji to trochę jak leczenie grypy i jakiegoś guza mózgu. W tym drugim przypadku też są oczywiście opisane, ustandaryzowane procedury, wszystko jest niby jasne, wiadomo, co omijać przy wycinaniu, czym wiercić i gdzie... a jakby jednak trudniej, specjalistów mniej, powodzenie mniej pewne...

[stap!inesekend]

bać się wstydu... o tak. to pasuje

[ten który jest]

No,tak jak nad tym pomyśleć to w sumie nie boję się ludzi tylko sie ich wstydzę.Fobia społeczna jest specyficzną fobią,bo w innych fobiach ludzie się czegoś boją,np.arachnofobia czy klaustrofobia i jedyne co trzeba zrobić to pokonać strach przed tym,co na pewno jest łatwiejsze niż pokonanie wstydu.No i dochodzi jeszcze to,że ludzie są żywi,że myślą,że mówią.Czuję się dobrze w towarzystwie psa,kota,odzywam sie do nich,bo po prostu oni mnie nie oceniają,nie zwracaja uwagi na to jak wygladam itp.,a ludzie tak i tu tkwi problem