Nadwrażliwość emocjonalna - wada czy zaleta

[Pan Foka]

np. jak się spali nowa płyta główna albo karta graficzna labo procesor.

Zdechł mi dziś HDD. Łzy zbierają mi się w wielkie kule i spadają na beton gdy pomyślę, ile dni roboczych będę ponownie instalował gietea z durnego Social Clubu.

[Zasió]

po HDD to słaba żałoba, gierki trzeba ściągać ale do całej reszty jest backup...

[trash]

mt056 nje płakuj klintuniu

kupisz se fleszowy

[Zasió]

fleszowe to zwykły zanik napięcia może zabić na ament.
jeszcze gorsze.

[andy]

Jestem nadwrażliwy i jest to strasznie wyniszczające. Jest to wada dla mnie ale u innych nie przeszkadza mi wcale. Wrażliwość za to jest ogromną zaletą. Wolałbym nadwrażliwą partnerkę niż pozbawioną wrażliwości, zdecydowanie.

[orzeszkowa_wdowa]

Ja strasznie się przejmuje co sobie ktoś o mnie pomyśli... a jeśli ktoś rzuci w moim kierunku coś mało miłego, to te słowa potrafią odbijać się echem w mojej głowie jeszcze przez długi czas. Czasem chciałabym po prostu wyluzować i mieć w nosie takie przykre osoby.

[Shiro]

Mi zawsze smutno, jak widzę całą uśmiechniętą klasę przed wykładami, a obok stoi zazwyczaj osoba wyglądająca na nerda, i tylko nerwowo patrzy się w ścianę. Zawsze mam ochotę podejść, ale sam też jestem nieśmiały

[paranormal987]

Nadwrażliwość jest wadą, przy czym nadwrażliwość na swoim punkcie jest większą wadą, znacznie bardziej niepożądaną społecznie niż nadwrażliwość na problemy innych.

[youthless]

Też jestem bardzo wrażliwa, czego się niesamowicie wstydzę i poświęcam mnóstwo energii na ukrywanie własnych emocji. Oczywiście głownie na własnym punkcie, na wszelką krytykę lub nawet niewinne uwagi. Ale poruszają mnie również przeżycia i los innych osób, empatii u mnie nadmiar. Również sztuka wywołuje we mnie wiele emocji, często się wzruszam przy muzyce, patrząc na obrazy, oglądając film. Jestem straszną płaczką.

Życie będąc zimnym jak głaz byłoby o wiele łatwiejsze.

Z kolei u innych osób ta cecha jest dla mnie pozytywna, nie wyobrażam sobie relacji z takim głazem.

[Dziwna]

Też tak mam, jak wspomniała Youthless. Płakanie na filmach to u mnie taka norma, że jak znam film, i wiem co się wydarzy, a w pokoju jest druga osoba, to albo zmieniam kanał, albo wychodzę zrobić herbatę czy do łazienki. Straszne. Książki to też wyciskacz. Przy muzyce to już zależy o czym myślę. Ogólnie nie jest to powód do dumy, przynajmniej u mnie. Za bardzo wczuwam się w odczucia innych ludzi czy los zwierząt. W domu mi zawsze wytykano płaczliwość, toteż nauczyłam się i uczę nadal nie okazywać emocji przy innych ludziach, i kiedy ktoś mi coś zrobi, czy zrobił np. w szkole, to zaciskałam zęby, dopóki nie leżałam już w łóżku i tam mogłam się wyryczeć do woli. Takie wzruszanie z byle powodu jest strasznie słabe.

[dziewczyna z naprzeciwka]

Ale za to jaki potencjał aktorski.

[Ane]

Ja jestem nadwrażliwa emocjonalnie i sądzę, że to : wada. Każda sytuację przeżywam bardzo intensywnie, czy to smutek czy radość. 

[Pietter]

Jeśli odpowiednio się ukierunkuje nadwrażliwość to może być ona zaletą.