Pandemia a zdrowie psychiczne.

[Shiro]

https://www.youtube.com/watch?v=FkB9kWjsWBo

[Użytkownik 22397]

Mi nie pandemia zrobiła kuku tylko lockdowny. Całe życie mi się rozpadło. Ratują dziadków, ok, ale czemu mnie zabić chcą?

[jutro]

Na mnie to chyba mało co wpłynęło Bo nie za bardzo korzystałem z uciech tego świata. Ale części ludziom na pewno zrujnowało to lub zakończyło życie. Takie bankructwo albo śmierć bliskiej osoby na pewno nie wpływa dobrze na człowieka.

[Pan Foka]

Zniósłbym jakoś, ale pan premier przedstawił w kwietniu 2020 specyficzną ustawę dla poklasku pospólstwa i zamknął mi ukochaną firmę (tak uważam, ten hui stalin komunista własnoręcznie). Dwa razy zmieniałem zajęcie, zarobki nawet 50% w dół, a z tego urodziły się kolejne zmartwienia, plus parę innych kwestii. W zależności od aktualnego samopoczucia na bezlekowiu albo snuję wspaniałe wizje przyszłości (rzadko) albo martwi mnie dosłownie wszystko (częściej). Jestem już zbyt zahartowany by myśleć o sznurze, ale wstyd mi się robi w takim wieku być rozmemłaną amebą ledwo przeżywającą od pierwszego do pierwszego. Sama izolacja i mniej kontaktów międzyludzkich w odczuwalny sposób mi nie zaszkodziła, do niczego mi to to niepotrzebne.
Panie premierze, panie marshallu, wysoka ciżbo, obyście po tych czterdziestu "boo hoo hoo falach ale się boję" skończyli na szafocie.

[jutro]

Panie premierze, panie marshallu, wysoka ciżbo, obyście po tych czterdziestu "boo hoo hoo falach ale się boję" skończyli na szafocie.

Miejmy nadzieje, że w przyszłości ich rozliczą a niedługo będzie to już podchodziło pod ludobójstwo. Gdy tyrania rządzi to w końcu zostanie obalona.

[Ciasteczko]

Mi zaszkodzila.
Mialam problem z zatrudnieniem, pracuje na cwierc etatu bo z braku prawka to byla jedyna praca, na ktora moglam sobie pozowolic, a przez covid firmy nir chca przyjmowac do pracy i jest zbyt duze ryzyko, zeby chlopak rzucal praca i szukal razem ze mna.
Tak wiec poziom zycia mamy zdevydowsnie nizszy, po oplaceniu rachunkow i zarcia niewiele zostaje, juz od dawna nic sobie nie kupilam, nawet ksiazki.
No i nuda. Caly czas siedze w domu, na miescie bic sie nie dzieje mimo ladnej pogodu pustki jakby ludzi wybilo, nie ma co robic,nie ma gdzie jechac, nawet do Polski mam problem przyjechac (juz prawie rok w Polsce nie bylismy) raz ze brak kasy a dwa, ze ograniczenia przez covid.

Takze lipa jest, od dawna nie wylaczalam sie psychicznie tak czesto jak w ciagu ostatnich kilku miesiecy

[Nonna]

Lockdown wpłynął trochę negatywnie na moje i tak ubogie życie towarzyskie ale z drugiej strony  pozwolił na spędzanie więcej czasu z rodziną. Na życie zawodowe w ogóle nie wpłynął na szczęście choć wiem, że u wielu osób jest ciężko w tym obszarze.

Z drugiej strony uważam, że obostrzenia są potrzebne i to bardzo, tylko powinny być mądrze wprowadzane (tego niestety nie ma, rząd działa reaktywnie, wprowadza i wycofuje obostrzenia bez przemyślenia lub gdy jest już bardzo źle). 
Najgorzej wpływa na mnie to, że co raz częściej dowiaduję się o ludziach, których znałam i którzy byli zdrowi, młodzi i bardzo ciężko to przechodzą- więc to są dane z otoczenia, nie z mediów. I przez to co raz bardziej się boję o moich bliskich.

[kartofel]

Najbardziej bałam się (i nadal boję) utraty pracy. Przez jakiś czas zarabiałam też 80% normalnej pensji.
Brakuje mi placówek kultury (zwłaszcza filharmonii) i obiektów sportowych w rodzaju basenów czy parków trampolin. Nie jest to jednak dyskomfort na tyle duży, żeby znacząco wpłynąć na moje zdrowie psychiczne.

Aczkolwiek ten czas, kiedy nie było wolno iść do parku był dla mnie tak ciężki, że chodziłam na spacer z torbą, do której wrzucałam jakieś artykuły, żeby w razie czego udawać, że byłam na zakupach xd.