Jak się wyprowadzić z domu?

[Zasió]

Spokój jest moim zdaniem wystarczającym powodem, nie każdy ma taki komfort żyjąc z kimś.

no to przecież napisałem to samo, że czasem spokój może być jednym i wystarczającym powodem i nawet jeśł;i potem człowiek wegeruj, to i tak czuje się lepiej. Pytanie, co robisz na co dzień, czego się wstydzisz. Ja np. na randki nie chodzę. Za to gdybym jakimś cudem przełamał sie do jakiegoś imprezowania na mieście, to musiałbym jednak mieć wystarczająco dużo hajsu, bo to też żadna przyjemność wyjść gdzieś i liczyć każdy grosz. Tak samo pytanie jakiego kto się wstydzi hobby, jeśli czytania newsów w sieci, bo nawet tego nie może zrobić spokojnie, to pewnie, już samo to że się wyprowadzi będzie wartością, ale jak czegoś innego, albo jeśli marzy o czymś innym ,co jest kosztowne, to już musi się zastanowić, co będzie po wyprowadzce.

Jasne, że generalnie każdy w pewnym wieku powinien mieszkać sam i w jakiamś sensie jest to wartością samą w sobie, tyle ze ponieważ życie ludzi zaburzonych często mocno różni się od życia normalsów, jednemu taka wyprowadzka na spontanie pomoże, oczyści umysł itp. a drugiego wpędzi tylko w jeszcze większy kanał.

[Ketina]

Ciągle wydaje mi sie, że mówimy o tym samym tylko inaczej sobie to definiujemy. Zbyt to do siebie podobne. Wstyd, zażenowanie, zakłopotanie, niekomfortowość sytuacji, poczucie sie nieswojo w związku z tym co się robi, a jak ktoś to ocenia, komentuje, rozumie. Jestem kiepski w nazywaniu uczuć ale wstyd pasuje mi najlepiej.

Rozumiem. Może być też tak, że nieco inaczej przeżywamy podobne emocje. Język też może mieć ograniczone słownictwo opisujące uczucia. 

BTW dajesz korki, szukam nauczyciela xDDD

Serio? Mam skończoną specjalizację nauczycielską na filologii oraz mam certyfikat z angielskiego, więc jak naprawdę jesteś zainteresowany, to zapraszam na PW i możemy się zgadać, co, jak i kiedy.

Pieron wie. Choć byłbym sceptyczny, bo stawiam dolary przeciwko orzechom, że nie chodzi o samą obserwację, a to co ta obserwacja wywoła, jakie informacje dostarczy.

Ja ogólnie nie lubię być obserwowana przez dłuższy czas bez powodu i nie wiąże się się to raczej z tym, co ktoś sobie o mnie pomyśli lub coś. Trudno to uchwycić w słowa, ale np. nie lubię jak ktoś randomowo i intensywnie przygląda mi się w poczekalni lub w tramwaju, ale już wzrok skierowany na mnie, podczas gdy coś tłumaczę albo wypowiadam się przed grupą ludzi mi nie przeszkadza (spodziewana przeze mnie reakcja mieszcząca się mniej więcej w konwencjach społecznych). Oczywiście moje lęki czy zakłopotanie w takich sytuacjach mogą nie odbiegać tak bardzo od normy. Musiałabym mieć większą skalę porównawczą.

[Mor]

Trudno to uchwycić w słowa, ale np. nie lubię jak ktoś randomowo i intensywnie przygląda mi się w poczekalni lub w tramwaju

Przecież dłuższe przyglądanie się komuś, zwłaszcza obcej osobie, nie jest bynajmniej zachowaniem pożądanym i zdecydowana większość ludzi tego nie lubi (to po prostu krępujące). Dla niektórych podchodzi to nawet pod molestowanie, niekiedy dochodzi też z tego powodu do rękoczynów, ale to już patologiczne przypadki xD

[phobik]

Miałem bardzo podobnie do Ciebie. Miałem duży dom, a mimo to chodziłem do garażu biegać, bo wstydziłem się, że ktoś zobaczy.

Rób to jak najszybciej, bo im dłużej będziesz czekał tym duuuużo trudniej będzie.