Wolicie pracę zdalną czy stacjonarną?

[Indygo]

Jakie masz odczucia z tych szczątkowych interakcji na żywo? Spotkanie na żywo z ludźmi z teamu jeszcze przede mną, więc jestem ciekawa, jak inne osoby w podobnej sytuacji to odczuwają.

Pracujesz z nimi, kontakt masz, to ci sami ludzie co zdalnie.
Raczej to my fobicy jesteśmy bardziej uznawani za dziwaków/sztywniaków.
W biurze nie gryzą mocniej, niż na odległość.

Moje doświadczenia pozytywne, ale jak na introwertyka przystało, nie aż tak żeby się tam pchać drzwiami i oknami
Wyjątkiem jest wyjście na browara, wtedy to już kompletnie nie ma się czym stresować.

fobia społeczna to pół biedy. ja mam jeszcze autyzm, co jeszcze bardziej utrudnia mi interakcje społeczne. x) Mimo wszystko chcę wierzyć w to, co piszesz. : )

To był motywator, ale do czasu.

Koniec roku się zbliża i nagle sobie wszyscy przypomnieli, że /dobrze by było do końca roku ogarnąć/. Gest Kozakiewicza, nie rozmnożę się.

No i dobrze robisz. Nie ma co próbować za wszelką cenę sprostać nierealnym wymaganiom pracodawcy. Ja też mam takie okresy, że wysyłam gotowy plik lub pytam się o coś ważnego, ale dostaję odpowiedź, że moja robota zostanie sprawdzona później, bo ktoś inny ma ważniejsze rzeczy na głowie, a potem jest nagły zryw, bo dedlajn zbliża się wielkimi krokami, a finalna wersja jeszcze nie wysłana. x)

IT

fajno, mój brat też w tym siedzi. : )

Pamiętam jak w naszym domu rodzinnym i zadzwonił do niego przełożony, gdy akurat miałam dość dużą srakę. Przepraszałam go potemza to i się go pytałam, czy było coś słychać, bo mi było głupio, ale na szczęście mikrofony w laptokach nie są aż takie czułe. xD

[fafkulec]

fobia społeczna to pół biedy. ja mam jeszcze autyzm, co jeszcze bardziej utrudnia mi interakcje społeczne. x) Mimo wszystko chcę wierzyć w to, co piszesz. : )

No cóż, każdy jest inny.
Przykładowo z sąsiadami, czy z bratem mam większe blokady pogadać niż w pracy 🤷

Pamiętam jak w naszym domu rodzinnym i zadzwonił do niego przełożony, gdy akurat miałam dość dużą srakę. Przepraszałam go potemza to i się go pytałam, czy było coś słychać, bo mi było głupio, ale na szczęście mikrofony w laptokach nie są aż takie czułe. xD

Wspaniała to historia, nie zapomnę jej nigdy

[Muffina45]

Gdybym mogła, pracowałabym tylko zdalnie - oszczędność i czasu, i pieniędzy na bilety, plus nie trzeba się telepać tramwajami. Teraz pracuję hybrydowo, ale te kilka dni w miesiącu, które trzeba przepracować z biura, to tyle co nic.
A biurowe pogawędki jakoś nie zaspokajają moich potrzeb towarzyskich (nie żebym się dużo odzywała podczas wspólnej kawki...), więc nic bym nie straciła, będąc całkiem na zdalnej.

W jakiej branży pracujesz, jeśli to nie jest tajemnicą? Zazwyczaj sytem hybrydowy rozumiany jest jako spędzanie określonej ilości dni w biurze (zazwyczaj to 2-3), a przez resztę tygodnia pracuje się zdalnie. Czy masz pełną dowolność, jeśli chodzi o wybór dni, w których możesz być "na miejscu" czy masz to z góry narzucone?

Nie jest, korpo księgowość . Nie wybieram sobie dni, w każdym miesiącu jest określony tydzień, kiedy trzeba przyjść do biura, chociaż jeśli coś się dzieje i nie ma takiej możliwości, to wystarczy napisać i można pracować z domu. Ale wiadomo, to w wyjątkowych sytuacjach.

[hidden]

Byłaś tam w celach towarzyskich czy musiałaś załatwić wtedy jakieś inne sprawy? Jaka branża?

Analizy w korpo. Głównie w celach towarzyskich, ale też dla samego wyjścia z domu, zrobienia czegoś innego niż zwykle. Jak mam coś do załatwienia to tylko podjeżdżam na chwilę przy okazji, bo mam blisko.

[ekstra_intro]

Ja wolę stacjonarnie. Potrzebuję kontaktu z ludźmi, rzeczywistego a nie wirtualnego, bo dostaję pier.olca jak długo siedzę sam w domu. A na dotarcie do pracy nie szkoda mi czasu, i tak codziennie marnuję go w setkach minut, zresztą i tak przeważnie wybieram rower jako środek transportu, także nie uważam tego czasu za mocno zmarnowany, lubię być w ruchu, lubię rower. Poza tym uważam, że nie ma lepszego sposobu na przezwyciężanie lęków społecznych jak codzienne obcowanie z ludźmi. Przy pracy zdalnej łatwiej unika się interakcji a przecież nie o to chodzi, by ciągle uciekać, prześlizgnąć się przez życie, przynajmniej mi nie o to chodzi.