@Naaat ruszanie fotelem z marszu uznałabym za specjalne, wkurzyłabym się bardzo, zebrałabym resztki pewności siebie i zwrócilabym im uwagę.
No to okazuje się że moje wyobrażenie sobie jak normalne dziewczyny zachowują się w kinie z chłopakiem jest słuszne. Oj to tak bardzo nie ja...

@smutna00 Mojej pewności siebie starczyło chyba tylko na wybranie się do kina Nie mam odwagi, żeby komuś zwrócić uwagę, zwłaszcza że to były 2 osoby i czułam się troszkę w gorszej pozycji i miałam obawy, że potem mogłyby być jeszcze bardziej wredne. Co do tego czy to było specjalnie to sama nie wiem, bo oboje byli nieco "większych" rozmiarów, więc może im ciasno było (choć to raczej marne wytłumaczenie). W sumie nie zepsuło mi to seansu i byłam zadowolona, że w ogóle się wybrałam.

Dyskutowałam w autobusie z pijanym facetem, który mówił strasznie ordynarne rzeczy związane z seksem i uprzedmiotawianiem kobiet. Mimo że się trzęsłam i czasem mi się myliły słowa to udało mi się w miarę sensownie wyrazić to, co myślę. To chyba przez adrenalinę, ale już nawet nie czułam wstydu związanego z tym, że inni pasażerowie słyszą tę rozmowę i mogą na mnie patrzeć, czułam taką dumę z siebie.
Pewnie do trzeźwej osoby nie odważyłabym się odezwać, tym bardziej gdyby był to ktoś w moim wieku. I chyba też pomogła mi trochę obecność mojej mamy w autobusie - mimo że nie dołączyła się do dyskusji to czułam się bezpieczniej wiedząc, że nie jestem tam sama.

Kiedyś opisałem tutaj moją historię ale jej nie widzę, może została usunięta. Nie ważne, chcę każdemu z fobią powiedzieć, że byłem w takim stanie, że nie chciało mi się żyć. Zwykła rozmowa wiązała się z poceniem, przyśpieszonym tętnem, czerwienieniem. Nocne koszmary, apatia i depresja.
Właśnie wróciłem bardzo zadowolony z wieczornego wypadu ze znajomym do klubu. Bawiłem się, piłem alkohol, podrywałem, rozmawiałem.
Zacząłem szperać po internetach więc stwierdziłem, że was odwiedzę bo kiedyś to forum dodawało mi sił. Ale samo się nie stało.
Moja walka z lękiem trwała ok. 5 lat. Ogólnie cztery lata to istne piekło, później roczna poprawa. Później już zacząłem rozumieć swoje lęki. Właśnie tutaj tkwi klucz, żeby przemyśleć to że po prostu się boisz i w pełni się z tym pogodzić. Dominik Waszek na YouTube Ci to wytłumaczy. Twój lęk to Twój sojusznik. Pozwól mu sobą zawładnąć, dzięki temu stanie się tak naturalny, że przestaniesz na niego zwracać uwagę. Nie odrzucaj go, kiedy Cię dopada w momencie, w którym najmniej go chcesz. Właśnie w tym momencie pozwól mu być. Po całości
Kiedy walczysz z fobią chcesz żeby on zniknął. To jest błąd. Pozwól mu całkowicie być. Wchodź w sytuacje, w których się pojawia.
Żyjemy w społeczeństwie, w którym nie uczy się radzenia z emocjami. Ludzie nie potrafią się cieszyć. To nie sprawia im problemu. Bo nie wiemy jak się cieszyć.
Kiedy nie potrafią się bać rodzi się problem. Ludzie popadają w depresję. Dopiero kiedy nauczysz się bać nauczysz się cieszyć.
Dopiero teraz, po zaakceptowaniu swojego lęku wiem ile radości można mieć z życia. Teraz wiem, że przygoda z moją fobią i nerwicą to był dar.
Byłem gościem, który w ogóle nie czuł lęku przed innymi ludźmi więc kiedy mi się zmieniło czułem się jak w piekle.
Ale to zależy tylko wyłącznie od ciebie. Dasz radę, zaakceptuj swój lęk, a nie będziesz jak ja męczył się tyle czasu.

XDDDDDD

(01 Lip 2018, Nie 3:45)Placebo napisał(a): Chyba zakochuje sie wlasnie w kims, kto nigdy nie zakochalby sie we mnie...
No i chu*, to norma niby ...
I niby zaden sukces ale jednak troche tak bo w koncu na czyms w tym zyciu zaczelo mi zalezec
Tylko ze znow wiem, ze to blad XDD prowadzacy do nikad i ze skoncze w jakiejs dup*e
Jeszcze nie wiem w jakiej, ale na pewno skoncze zle, jak zawsze...
No trudno, bywa...

a no kobity mają ponoć przechlapane, bo muszą czekać na pierwszy ruch drugiej strony 
czy sama wykonałaś/chcesz wykonać pierwszy krok ? 

(01 Lip 2018, Nie 3:45)Placebo napisał(a): Chyba zakochuje sie wlasnie w kims, kto nigdy nie zakochalby sie we mnie...
No i chu*, to norma niby ...
I niby zaden sukces ale jednak troche tak bo w koncu na czyms w tym zyciu zaczelo mi zalezec
Tylko ze znow wiem, ze to blad XDD prowadzacy do nikad i ze skoncze w jakiejs dup*e
Jeszcze nie wiem w jakiej, ale na pewno skoncze zle, jak zawsze...
No trudno, bywa...

Czemu sądzisz, że nie zakochałby się w Tobie? Jeśli jesteś tego pewna, ze to nie wypali, to ja na Twoim miejscu zaczęłabym się odcinać, żeby w tej dup*e nie skończyć. Ale może warto spróbować..?
W każdym razie życzę Ci pecha w kartach, ja mam w nich szczęście i... d*pa xD
No i to nie jest dobre, jak jedynym, na czym Ci zależy jest facet. Wiem, ze latwo powiedzieć

ciekawe czy ta opinia speców, że trzeba być szczęśliwym z samym sobą i kochać siebie, żeby wejść w związek tyczy się też kobiet 

(01 Lip 2018, Nie 7:28)forac napisał(a): ciekawe czy ta opinia speców, że trzeba być szczęśliwym z samym sobą i kochać siebie, żeby wejść w związek tyczy się też kobiet 

Na Wizażu tak mówio No i chyba to ma sens, jeśli chce się stworzyć zdrową relację. Przytoczyłabym taneczną metaforę, ale mi się nie chce.

ponoć będąc szczęśliwym automatycznie przyciągamy inne pozytywne rzeczy
1. najpierw być szczęśliwym, ze szczęścia inspirujesz się na działanie
2. trzymanie się swojego słowa
3. czysto, jasne określone to czego chcemy
4. wymagane jest działanie 
5. decyzja 

(01 Lip 2018, Nie 6:27)forac napisał(a):

(01 Lip 2018, Nie 3:45)Placebo napisał(a): Chyba zakochuje sie wlasnie w kims, kto nigdy nie zakochalby sie we mnie...
No i chu*, to norma niby ...
I niby zaden sukces ale jednak troche tak bo w koncu na czyms w tym zyciu zaczelo mi zalezec
Tylko ze znow wiem, ze to blad XDD prowadzacy do nikad i ze skoncze w jakiejs dup*e
Jeszcze nie wiem w jakiej, ale na pewno skoncze zle, jak zawsze...
No trudno, bywa...

a no kobity mają ponoć przechlapane, bo muszą czekać na pierwszy ruch drugiej strony
czy sama wykonałaś/chcesz wykonać pierwszy krok ?

Wykonalam, ostatni juz tez chyba. No i przesadzilam wczoraj po winie, to i tak nie mogloby miec przyszlosci xd

a ostatni krok to jaki jest?

Odciecie sie

Postanowiłam sobie,że dojadę sama z dworca centralnego w warszawie do podwarszawskiej miejscowości sama i mi się udało
a miałam możłiwość,żeby mnie ktoś autem zabrał ale uparłam się,że chce spróbować sama.
Sukces taki,że jak jakieś 3-4 lata temu siostra mi proponowała żebym sobie pojeździła po warszawie sama gdy ta siedziała w pracy, to na samą myśl mnie ściskało w żołądku ze stresu, a tym razem to praktycznie do samego końca byłam spokojna,pewna że sobie poradzę, przecież już kilka razy jechałam metrem, poza tym mam aplikacje jakdojade, internet w telefonie i chyba już nie wstydzę się pytać ludzi o drogę.
Co prawda jak już musiałam iść szukać tej stacji metra i jeszcze zaczęło lać to się zaczęłam denerwować, czas mnie gonil, miotałam się trochę i czułam,że mam wypisane na twarzy"jestem z zadupia, nie umiem poruszać się po mieście" ale wszystko mi poszło sprawnie! Dałam radę

To jeszcze dorzucę, że poszłam z małym dzieckiem na kryty basen. Od kilku dni to odkładałam chociaż mnie prosiło bardzo, wymyślałam jakies wymówki bo strach że odpowiedzialność, poza tym wiele lat tam nie byłam, nie lubie być taka goła przy obcych itepe itede... No ale w końcu dziś się przemogłam i nie było tak źle.
Musiałam jakąs panią zapytać jak otworzyć szafkę bo nie wiedziałam >.<

Przeżyłam! uff...

(01 Lip 2018, Nie 15:29)Placebo napisał(a): Odciecie sie

Dobrze, że miałaś ze sobą nóż, uff. Mam nadzieję, że sznur już za krótki i na nic się nie nada?

Dobra, nie odcielam sie i juz nawet nie zamierzam ale wszystko jest ok

Zapisałam się (i uczestniczyłam już w kilku spotkaniach) grupy związanej z moim hobby. 

Jakiś czas temu zagadałem do dziewczyny z pracy. Chodzę do niej niemal codziennie na przerwach, gadamy sobie.. Więc chyba znalazłem koleżankę  :c-hurra:  
Gorzej jeśli weźmie mnie za jakiegoś desperata, albo przejrzy moją fobiczno-introwertyczną naturę i stwierdzi że jednak temu panu podziękujemy 

Nie wiem czy to sukces bo nie znam końca tej historii, ale kupiłem sobie bilet za granice i już nie mogę zrezygnować ... no albo mogę i będę w plecy

Już dawno nie czułem lęku. W pracy czuje się całkowicie wyluzowany. Mam jeszcze drobne problemy w kontaktach z innymi ale to jest 30% tego co pół roku temu... Mam też dużo mniejszą pustkę w głowie która była powodowana lękiem. Nie sztywnieje mi też kark jak stoję w kolejce w sklepie... XD

też już nie odczuwam lęku ani nawet stresu, ale niczego to nie zmieniło, chyba nawet czuję się z tym gorzej bo nie wiem co mógłbym więcej w sobie naprawić

(14 Sie 2018, Wto 10:21)damiandamianfb napisał(a): Nie wiem czy to sukces bo nie znam końca tej historii, ale kupiłem sobie bilet za granice i już nie mogę zrezygnować   ... no albo mogę i będę w plecy

Ja byłem w plecy

Brawo Placebo, mam nadzieję że niedługo będę mogła napisać to samo  ;-|