Spowiedź

[Misiu]

...

[Nitka]

Ja już nie będe chodzic do spowiedzi. Najwazniejsze, że czuje się "czysta" przed sama sobą...

[aneczka36]

Ostatni raz u spowiedzi byłam tak z 15 lat temu, miałam wtedy ciężkie chwile, nie miałam się komu zwierzyć, więc powiedziałam księdzu o swoich osobistych sprawach, że nie postępuję zgodnie ze swoim sumieniem, a on na to: ,,Czy do kościoła chodzi?", a ja odpowiadam, że dosyć często opuszczam msze, a on jak mnie odsądził od czci i wiary, mówił, że popełniam ciężki grzech, itd., wcale się nie odniósł do moich zwierzeń, tylko interesowało go moje chodzenie do kościoła. Od tej pory nie chodzę ani do kościoła, ani do spowiedzi. Wyjątek zrobiłam, gdy byłam świadkową na ślubie mojej siostry, poszłam do komunii, siostra jest bardzo wierząca, nie chciałam jej robić przykrości, jestem niewierząca, ona tego nie wie, odgrywałam teatr dla niej.

[sm]

[aneczka36]

Tak, boję się głośno wyrażać swoje poglądy nt. religii, bo kilka razy miałam z tego powodu nieprzyjemności, boję się głośno przyznać do tego tego, że jestem niewierząca.

[Jędrek]

chyba by mnie ukamienowałą.

Nie musisz się obawiac nie żyjemy w kalifacie, tam mógłbyś się spowiedziawac pewnej śmierci za występowaanie przeciw "pierwszej przyczynie"

[Nabeshin]

Sytuacja wygląda jeszcze gorzej w małych miejscowościach i wsiach, gdzie każdy się zna z każdym i większość osób uważa się za gorliwych katolików. Z racji moich poglądów matka uważa mnie za satanistę, czasem pyta czy nie jestem w jakiejś sekcie i często na siłę próbuje mnie zmusić do pójścia do kościoła, mimo tylu rozmów na ten temat. Jakby już nie wystarczyło być dobrym człowiekiem tylko trzeba odwalać jeszcze cały ten cyrk ...

[Caleb]

wyjawianie jakiemus staremu pedofilowi swoich grzechow nigdy nie bylo dobrym pomyslem

[ZgarbionyFred]

Znam księdza (ok. 30 lat), który postanowił służyć Bogu z powodu odejścia miłości jego życia. Wtedy już wszystko było mu lotto więc postanowił pójść na tego księdza. Całkiem spoko, ma dobrą opinię wśród parafian, młodzież też go lubi.

[Lacrimamosa]

Idę jutro do spowiedzi...
Jak się powiedziało A....
No, nie da mi ksiądz ślubu, jak nie pójdę, a jak mi nie da ślubu, to rodzina mnie wyklnie, na co nie jestem psychicznie przygotowana. !
Zawsze bałam się tych kontaktów z księdzem, jakgdyby potajemnych, okraszonych pospiesznym szeptaniem do ucha przewinień i obietnic poprawy....
Od dawna chodzę do tego pana tylko pod silna presją kogoś z rodziny- nie widzę w tym sensu, w Boga chyba wierzę (ale nie czuję jego obecności), w powołanie kapłańskie-nie. Spowiedź...Czemu to ma służyc? Czyż Bóg nie wie o wszystkim , co wyprawiamy tu na ziemi? Po co ten lącznik, ten znudzony cała farsą facet, który i tak nie ma nam do powiedzenia nic poza standardowym "idź i nie grzesz więcej" ?

Farsa, farsa. Poczucie bezsensu i duchowej pustki.

[Sosen]

Po to aby miał nad tobą kontrolę. Dlatego wszyscy się boją księdza. Wszyscy go słuchają. Dlatego jest taki ważny. Bo zna sekrety wszystkich. A cała ta tajemnica spowiedzi i inne pierdoły to tylko po to aby to było wiarygodne. Dla mnie jak mówisz farca, bezsens i nic poza tym. Chociaż nie mówię że ksiądz chodzi i gada wszystkim o twoich grzechach.

[gość1]

Zawsze miałem problemu z chodzeniem do spowiedzi. Ze strachu i wstydu.

[Wykastruj_Kocika]

Po co mi spowiedź, w której wyklepuję z każdym razem te same "grzechy" które znam na pamięc... Prawda jest taka,że moj grzech, moja sprawa z Bogiem. Niektóre chcę po prostu zachować dla siebie, dla mnie spowiedź to nie żadna kontrola. Ja chodzę do spowiedzi i nie mam kontroli bo moja spowiedź nie jest szczera.

[gość1]

bo moja spowiedź nie jest szczera.

Z tym też miałem problem, w kółko to samo. Też uznałem ,że to bez sensu, czysta hipokryzja chodzić do spowiedzi i nawet nie starać się o to by pzestać grzeszyć. Takich hipokrytów są miliony Każda para bez ślubu, używająca antykoncepcji, osoby masturbujące się itd. grzeszą i nie mają zamiaru przestawać

[Wykastruj_Kocika]

Nom i mimo to i tak chodzę do spowiedzi bo mnie głównie rodzice gonią.. no i sumienie czasem eh...

[gość1]

Moje sumienie też daje o sobie znać ale strach przed brakiem rozgrzeszenia na razie wygrywa

[Wykastruj_Kocika]

Heh to znaczy są aż tak ciezkie? ;] Ja rozgrzeszenie dostaje zawsze

[Kasumi]

To troche się rozpisze.

Do kościoła chodze praktycznie co niedziele (dlatego 'praktycznie' bo jednak przez ostatnie dwa lata ileś tam razy zdarzało mi się nie być -> lenistwo + fobia, że znowu będe musiała przejsc przez miasto a w szczególnosci przez te grupki młodzieży które akurat o tej porze w niedziele rozsiadają się na ławkach w pobliżu kościoła). Myśle, że chodzę głównie z przyzwyczajenia ("przyzwyczajenie drugą natura" jak mawiali starożytni) i dlatego, że religia została głęboko we mnie zakorzeniona (bardzo katolicka rodzina), bo tak na prawde to i tak na mszy myśle o niebieskich migdałach i czekam aż 'odstoje swoje' i sobie pójde. Wstyd mi to pisać, ponieważ w Boga wierze a przynajmniej bardzo się staram. Lubie z nim rozmawiać, ot jak ze starym kumplem i mówić do niego o tym wszystkim o czym nie mówie nikomu (być może w tym miejscu psycholog powiedziałby, że rekompensuje sobie w ten sposób brak przyjaciół. Po prostu miło jest wiedzieć, że jest ktoś kto jest zawsze przy tobie i cię nie zostawi, albo po prostu, że jest ktoś do kogo w każdej chwili życia można się odezwać, choćby w myślach. Są chwile gdy o nim nie myśle i wydaje mi się, że ze wszystkim poradze sobie sama, że bez niego bedę niezależna i przez to silna, a czasem gdy tak okrutnie boję się życia/świata że chciałabym schować się do szafy, nakryć głowę rękami i już nigdy stamtąd nie wychodzić to on wydaję mi się tą ostatnio deską ratunku, tym ostatnim kimś do kogo mogę powiedzieć "Pomóż i daj mi siłę żeby przetrwać". Więc taki jest mój stosunek do Boga, myślę że można by również powiedzieć, że po prostu Jezus jest takim moim 'wymyślonym przyjacielem', bardzo możliwe, że nie o to chodzi w religii ale to chyba trafne określenie.
Heh, odbiegam od tematu. Moja rodzina mówi mi, że jestem nudna, dlatego przepraszam, jeżeli i teraz kogoś zanudzam (w takim przypadku nie zalecam czytania dalszej częsci ), jednak skoro już tu jestem to po to żeby pisać...
Spowiedź...chyba mam do niej podobny stosunek jak do mszy św., skoro chodze do kościoła to wypadałoby przestrzegać już pewnych zasad i terminów. Do spowiedzi chodze przed Bożym Narodzeniem, Wielkanocą, obecnie to tak wyjdzie 2-3 razy w roku i wierząc "wykazowi grzechów" to jest to spowiedź świętokradcza bo o pewnych grzechach nie wspominam. Chociaz myśle, że największym przewinieniem jest to że traktuje spowiedź jak formalność, ot trzeba to zrobić bo skoro chodze do kościoła to przecież musze iść przynajmniej na święta do spowiedzi i komunii, ale nie czuje ani troche "magii" czy niezwykłości w tym sakramencie. Może jak byłam młodsza to po spowiedzi bywało mi coś jakby lżej na duszy (pewnie dlatego, że w końcu miałam już to za soba hehehe xD), ale nic dziwnego bo wtedy na prawdę starałam się powiedzieć wszystko, a teraz są rzeczy których nie mówie, po części ze wstydu a po części dlatego że ich nie żałuje i wiem, że bedę dalej praktykować. Chyba jestem już wyrachowana do tego stopnia, że potrafie chodzić do spowiedzi i komunii tylko 'dla formalności'. I mówi to osoba, która jest idealistką, która stara się postępować według zasad i która hołduje uczciwości. Właśnie uświadomiłam sobie, że jestem hipokrytą. Co dalej...raczej nie odczuwam takich lęków jak piszecie, jeżeli już to bałam sie czy mnie ksiądz nie rozpozna (pochodze z małej miejscowosci). Co do spowiedników to mam takie zdanie, że nie każdy ksiądz się do tego nadaję (wiadomo) i w ogóle myślę sobie, że to wkurzające kiedy wypowiada się na twój temat osoba która nie ma o tobie zielonego pojęcia. Przykład dosyć niewinny ale jakoś od tamtej pory czuję lekki bunt do spowiedników. Mianowicie podczas spowiedzi powiedziałam cos w stylu, że "kłócę się z rodzicami, mówie im przykre rzeczy" itd. (Tak, bardzo ładnie z mojej strony, że się przyznałam ;] )po czym usłyszałam tekst, że przechodze bunt młodzieńczy i ogólnie, że musze sie pohamować u ustąpić itd. hmmm powiem szczerze uraziło mnie to. Po pierwsze to o ile pamiętam miałam wtedy lat tyle co teraz czyli 20 i określenie "bunt młodzieńczy" nie sądzę, żeby do mnie pasowało (wyglądam na młodsza, pewnie i on tak o mnie pomyslał ) a poza tym nie przypominam sobie żebym kiedykolwiek coś takiego przechodziła (tak były i są spory z rodziną ale uważam że zasłużone i będe sie tego trzymać xP), jestem osobą raczej spokojną i jako córka mysle, że nie przysparzałam im takich problemów jak to zwykły robić nastolatki, żadnego chodzenia na dyskoteki, żadnych akcji w stylu malowania włosów na czerwono czy kolczyka gdzieś tam. Ja całą swoją młodość przesiedziałam w domu przy książkach, nauce, komputerze, tv ewentualnie czyms jeszcze a że sie z nimi kłóciłam to z powodu różnicy zdań, czy to jest "bunt młodzieńczy" O_o dlatego mnie to uraziło, bo co on kurna o mnie wie? i po drugie najważniejsze, że nie przyszło mu do głowy że te kłótnie to może nie tylko moja wina ale być może tej drugiej strony również...ja o tym wspominać nie zamierzam bo nei na tym polega spowiedź, żeby gadac na innych tylko mówić o sobie, a to już on powinien dać jakąś wyważoną odpowiedź. Np. powinnaś zapanować bardziej nad swoimi emocjami, pamietać, że twoi rodzice są takimi samymi ludźmi jak ty i starać się ich nie krzywdzić etc. Co z resztą jak widać sama wiem, dlatego tak na prawdę nie potrzebuję spowiedzi, bo doskonale zdaję sobie sprawe z tego co robie źle i co powinnam udoskonalić (a do tego mam nieznośne sumienie, które męczy mnie z byle powodu). Dlatego dla mnie to na prawde czysta formalność (pewnie nie odczułabym różnicy gdybym przestała chodzić do kościoła i przyjmować sakramenty, ale powstrzymuje mnie jednak ta więź z Bogiem którą mam i zapewne przyzwyczajenie również). Teraz postanowiłam chodzić już tylko do jednego księdza, full wypas. Jak stałam w kolejce do spowiedzi przed Wielkanocą (bodajże w Wielką Sobote) to z zegarkiem w ręku, żadna osoba nie spowiadała się dłużej niż pół minuty. xD (btw a jak szybko msze odprawia, uwielbiam gościa xD).
Taka inna historia pewnej osoby która była u spowiedzi u księdza która ją dobrze zna (bardzo mała parafia) i po wyznaniu grzechów usłyszała tekst: "<tu imię> to ty robiłaś takie rzeczyyy?" XD mówiła że mało sie pod ziemie nie zapadła i weź tu potem nie miej stracha ;]

Ktoś tam wspomniał o masturbacji, to ciekawy temat Kościół uważa to za grzech bo w piśmie opisana jest sytuacja jak to mężczyzna o imieniu Onan (stąd onanizm) "marnował nasienie" (wiadomo o co chodzi), i tak jest to grzech ponieważ podczas masturbacji marnuje się nasienie z którego przecież mogliby powstać nowi ludzie. (o kobietach pismo nie wspomina 8) ) Na pewno trzeba zaznaczyć, że onanizm może nieść wiele szkody. Kiedyś czytałam o osobach uzależnionych od masturbacji. Dorośli, żonaci faceci nie mogli przestać tego robić. Woleli masturbację od stosunku z żoną, po każdym spojrzeniu na atrakcyjną kobiete na ulicy mieli ochotę to zrobić, dlatego też nie można mówić że kościół czepia się masturbacji bezpodstawnie. Jednak czy to nie jest takie mniejsze zło? Moim zdaniem lepiej żeby taki delikwent załatwił takie potrzeby sam ze sobą niż z przeproszeniem szmacił się z byle kim albo co gorsza gwałcil >_< Kościół moim zdaniem jest za mało obiektywny i nie bierze wszyskich za i przeciw. A co z osobami bezpłodnymi? Wychodzi na to, że jeżeli np. kobieta jest bezpłodna to nie powinna w ogóle uprawiać seksu bo to przecież będzie marnacja nasienia mężczyzny....no na to wychodzi I jeszcze co ciekawsze, kościól sprytnie używa określenia 'samogwałt', które ewidentnie potrafi obrzydzić. Tego to szczerze mówiac nie rozumiem O_o Gwał jest wtedy kiedy się robi coś wbrew czyjejś woli...chyba już każdy widzi niedorzeczność tego określenia. Poza tym gdzie jest ta granica do której jeszcze spełnianie swoich potrzeb jest w porządku a za którą już jest dewiacją? Czy kościół ma na prawdę prawo do rozstrzygania ile można a ile nie? Przecież to tasy sami ludzie jak cała reszta. Moim zdaniem najważniejsze powinno być to dla każdego aby być dobrym człowiekiem. Nie krzywdzić bliźnich. Dla mnie najważniejszym przykazaniem jest "kochaj bliźniego swego jak siebie samego". Np. ja staram się zawsze postawić na miejscu drugiej osoby i zastanawiam się jak moje zachowanie mogłoby na nią wpłynąć, czy ja zasmuci czy może wręcz dołuje. Wiem po sobie, pozory mylą, nie wyglądam na kogoś takiego i nie daje po sobie poznać ale jedno przykre zdanie wywołuje u mnie conajmniej tygodniową depreche a pamiętam je miesiące T_T Kiedyś przy okazji czytania wątku gdzieś tam na temat zapłodnienia in vitro (tak tak kolejna sprawa z którą się kościół nie zgadza a ja też bym polemizowała) jakiś ktoś napisał bardzo fajne zdanie, że przecież nikt nie wie co tak na prawde myśli Bóg, to wszystko to jest zdanie ludzi, a być może Bóg, gdyby go zapytać może powiedziałby co innego....

I tym pozatywnym akcentem chyba zakończe, coś mnie natchnienie wzieło, mam nadzieje, że mnie mod/admin nie okrzyczy za pisanie nie do końca na temat, heh i znowu moja niska samoocena każe mi się tłumaczyć V_V swoja droga tyle razy chciałam włączyć się do dyskusji na religii ale moje zakompleksienie łamane przez fs i chęć niezwracania na siebie uwagi nie pozwalały mi na to...
jeszcze raz sory za zanudzanie (i znowu się tłumacze )

Spowiedź...Czemu to ma służyc? Czyż Bóg nie wie o wszystkim , co wyprawiamy tu na ziemi? Po co ten lącznik, ten znudzony cała farsą facet, który i tak nie ma nam do powiedzenia nic poza standardowym "idź i nie grzesz więcej" ?

po przeczytaniu tego przyszło mi do głowy, że na spowiedników powinni szkolić specjalnych księży, a nie żeby wszyscy spowiadali również ci którzy chyba sami nie wiedzą o co tak na prawde w spowiedzi chodzi.....hmm ale wtedy już żaden by mnei nei spowiadał w pół minuty...hmmm
xP

[gość1]

Długi ale mądry post Hitomi. Fajnie ,że dajesz jasne argumenty dlaczego nadal trwasz w wierze mimo tego ,że nie zgadzasz się i nie zamierzasz przestrzegać pewnych zasad wyznaczonych przez kościół przez co zamierzasz grzeszyć Ciekawsza odpowiedź niż taka ,że tak trzeba i już. Uważam ,że hipokrytów jest więcej niż ludzi na prawdę przestrzegających tych wszystkich zasad. Aczkolwiek niektórzy mogą mieć takie zdanie ,iż skoro ktoś grzeszy z premedytacją to jego "wiarę" ciężko porównać z kimś kto się grzechu wystrzega. Ja też jestem hipokrytą, ale naprawdę mało znam osób ,które nie są. Zresztą niektórym jest o wiele łatwiej z racji na wiek.

[mc]

Ja do kościoła nie chodzę od 12 albo 13 roku życia, a u spowiedzi pewnie ostatni raz byłem jak miałem 9 lat. Na religię nie chodziłem od II albo III klasy liceum. Pytania, które stawia religia interesowały mnie od zawsze, ale nigdy nie mogłem zaakceptować religii katolickiej, wydawała mi zawikłana, trudna i pozbawiona sensu. Byłem nią głęboko rozczarowany. Dzisiaj wydaje mi się, że zrozumialem o co chodzi w tej religii, mam na ten temat swoje (heretyckie) teorie, ale uważam, że w obecnych czasach religia katolicka chyli sie ku upadkowi i jej miejsce zastąpią religie nieteistyczne, bardziej zgodne ze współczesnymi paradygmatami naukowymi czy psychologicznymi jak np. buddyzm. A być może religia w ogóle będzie niepotrzebna i jej miejsce zastąpi współczesna nauka i psychologia?

spowiadałam się u księdza, który powiedział, że za to, iż nie chodziłam do kościoła kilka razy w niedzielę będę potępiona i będę się smażyć w piekle

Ja bym polemizował z tym księdzem i kazał mu udowodnić swoje racje. Dziwne, że za różnego rodzaju groźby można być pozwanym do sądu, a taki ksiądz może bezpodstawnie kogoś straszyć i uchodzi mu to płazem. Czas skończyć z zabobonem w religii i oddzielić edukacje/życie społeczne/politykę, itp. od spraw Kościoła, ktory często mąci w głowach uczciwym i dobrym ludziom usiłując wpędzić w nich poczucie winy, nazywajac ich grzesznikami.

[Kasumi]

też bym chciała znać ten numer ;] jednak póki co myślę, że głosem Boga jest moje sumienie

[Niered]

ja jestem za tym, żeby wycofać wszystkie religie ze szkół a także za uczynieniem nieobowiązkowych wszelkich sakramentów i innych kościelnych ceremoniałów zamiast tego już lepiej mogliby wprowadzić w szkołach coś pożytecznego jak naukę tolerancji czy jakieś nauki moralne, byle nie kościelne, bo jest to zwyczajne nabieranie najmłodszych, tłumaczenie im, czegoś o czym nikt nie ma zielonego pojęcia, po co robić dzieciakom wodę z mózgu od najmłodszych lat, potem im tak zostaje na starość i wydaje im się, że życie jest jakąś misją niebiańską dlatego trzeba się spowiadać co dwa miesiące bodajże

[mc]

ja jestem za tym, żeby wycofać wszystkie religie ze szkół a także za uczynieniem nieobowiązkowych wszelkich sakramentów i innych kościelnych ceremoniałów

Zgadzam się. Gdyby tak zrobili to społeczeńśtwo stałoby sie bardziej tolerancyjne.
Zamiast religii w szkole powinna być etyka, bądź psychologia lub filozofia, względnie religioznawstwo (jako nauka o różnych religiach i światopoglądach), ewentualnie jakaś hybryda tych nauk

[Gilraen]

I ja się zgadzam. Teraz powariowali i religia liczy się nawet do średniej, co znaczy, że osoby nie chodzące na religię mają mniejsze szanse na np. czerwony pasek (o szóstkę z religii nie trudno; nie chodzisz-szóstki nie masz). Co do spowiedzi: gdy miałam ok. 10 lat zaobserwowałam pewną sytuację: msza, kościół, pewna staruszka klęczy przy konfesjonale i się spowiada, aż tu ksiądz zaczyna się w niebo głosy na biedaczkę wydzierać. Więc już jako dziecko miałam uraz związany ze spowiedzią. Nawet nie wspomnę, jakiego stracha miałam, stojąc w kolejce do konfesjonału: bolący brzuch, mdłości, na pewno wiecie, co mam na myśli. Teraz do kościoła, a tym bardziej do spowiedzi nie chodzę, bo nie czuję takiej potrzeby.

[Kasumi]

a także za uczynieniem nieobowiązkowych wszelkich sakramentów i innych kościelnych ceremoniałów

hm prawdę mówiąc to one są nieobowiązkowe...nikt nikogo nie ciągnie na łańcuchu do komunii/spowiedzi etc.