Jeszcze depresja czy już fobia społeczna?

[Vaeith]

Psychiatra i tak mu nic nie powie. Wypisze leki, skierowanie na terapię i tyle. I kolejne wizyty wcale nie muszą być łatwiejsze. Ja jak chodziłem, to im dalej w las, tym mniejszą ochotę miałem się tam pokazywać.

To co ja, do ciężkiej cholery, Twoim zdaniem mam zrobić?! Bo co widzę Twoje wpisy to zniechęcasz...

[Vaeith]

Psychiatra i tak mu nic nie powie. Wypisze leki, skierowanie na terapię i tyle. I kolejne wizyty wcale nie muszą być łatwiejsze. Ja jak chodziłem, to im dalej w las, tym mniejszą ochotę miałem się tam pokazywać.

To co ja, do ciężkiej cholery, Twoim zdaniem mam zrobić?! Bo co widzę Twoje wpisy to zniechęcasz...

[Sunniva]

u mnie depresja, zaburzenia odżywiania to efekt nerwicy lękowej.

[USiebie]

No iść do lekarza najlepiej.

[tPoH]

Nie zawsze, ja po lekach miałem tylko zatwardzenie i problemy z waleniem konia.

Może te leki miały cię wyleczyć z walenia konia? xD

[USiebie]

Większość antydepresantów, tak działa. Z tego co mi wiadomo.

[Vaeith]

Dobra, wobec tego jutro najprawdopodobniej zadzwonię do psychologa a on zdecyduje co tam ze mną dalej robić..

[tPoH]

Gratuluję dobrej decyzji. Taka mała rada: przed wykonaniem telefonu, staraj się o tym za dużo nie myśleć. Po prostu to zrób. Im więcej będziesz o tym myślał, tym większa szansa, że tego nie zrobisz. Ja stosowałem taką taktykę, że np. robiłem coś na komputerze, nagle łapałem za telefon i dzwoniłem. Nie zdążyłem się nawet bardzo zestresować.

[Vaeith]

No i stało się to, czego się obawiałem ja, i o czym tPoH ostrzegał. Za dużo o tym z rana myślałem i nie zadzwoniłem do psychologa Niby czas do 17, ale panicznie się boję...

[tPoH]

Zadzwoń teraz. To tylko kilka minut strachu. Zobaczysz jaką satysfakcję odczujesz, gdy już umówisz wizytę. Taka drobnostka też cieszy - mały krok dla człowieka, wielki dla fobika

[Vaeith]

A powiedz mi tak szczerze - jest się czego bać...? Bo najbardziej się obawiam tego, że wydam kupę kasy a nic mi to nie pomoże... albo, że nie będę mógł się wizyty doczekać, albo, że psycholog czy psychiatra powiedzą tylko to, co sam już wiem.

[tPoH]

Szczerze? Jeżeli chodzi o psychologów, to jakoś nie mam do nich zaufania. Mam trochę za bardzo zepsuty umysł, by ktoś z zewnątrz mógł mi pomóc. Musiałem pomóc sobie sam. Jeżeli naprawdę potrzebowałbym pomocy, to poszedłbym raczej do psychiatry, żeby wypisał mi jakieś leki. Pierwsza wizyta prywatnie, potem już z NFZ, bo kolejne wizyty to już tylko rutyna. Prawdopodobnie powie Ci wszystko, co już wiesz. Tylko, że to nie ma znaczenia. Chodzi o leki, które pomogą Ci zacząć normalnie funkcjonować. Najpierw wylecz depresję, potem weź się za fobię. Tylko taka kolejność ma sens, bo depresja odbiera wszelkie siły do walki. Wydasz około 100 zł na pierwszą, prywatną wizytę. Poproś psychiatrę o przepisanie jakichś tańszych leków, to nie odczujesz tego jakoś strasznie finansowo.

[Marianne]

Jeżeli chodzi o psychologów, to jakoś nie mam do nich zaufania. Mam trochę za bardzo zepsuty umysł, by ktoś z zewnątrz mógł mi pomóc. Musiałem pomóc sobie sam. Jeżeli naprawdę potrzebowałbym pomocy, to poszedłbym raczej do psychiatry, żeby wypisał mi jakieś leki.

Myślę, że bardzo dużo zależy po pierwsze od tego, na jakiego psychologa trafisz, a po drugie, od nastawienia zainteresowanego. Jeśli naprawdę chcesz się zmienić i trafisz na kogoś, kto naprawdę chce Ci pomóc i ma do tego narzędzia i predyspozycje, to dlaczego nie miałoby to przynieść efektów. Chyba jest to sprawa indywidualna - jedni lepiej reagują na leki i wolą skorzystać z tej formy pomocy, innym pomaga psychoterapia.

[tPoH]

Myślę, że bardzo dużo zależy po pierwsze od tego, na jakiego psychologa trafisz, a po drugie, od nastawienia zainteresowanego.

Masz rację. U mnie był taki problem, że zrobiłem kilka rzeczy w życiu, o których nigdy bym psychologowi nie powiedział, a nie będąc szczerym, szanse na wyjście z zaburzeń, przy pomocy psychoterapii, są nikłe. Musiałem sobie z własnymi demonami poradzić sam. Zrozumieć, zaakceptować przeszłość i o niej zapomnieć.

[Vaeith]

Myślisz, że to takie proste...? 3 lata próbuję zapomnieć o powodzie pogłębienia (znacznego) mojej depresji i fobii, o 10 latach podstawówki razem z gimnazjum już nie wspomnę..

[tPoH]

Nie. Mi to zajęło kilka lat i stało się możliwe dopiero po wyleczeniu depresji, gdy przestałem się o wszystko obwiniać. Na początku lipca minął rok, odkąd zacząłem wychodzić z depresji. Pozbyłem się jej całkowicie jakieś pół roku temu. 2 miesiące temu miałem nawroty depresji, po pewnej lekkomyślnie podjętej decyzji. Było źle, miałem myśli samobójcze, planowałem pierwszy raz w życiu spróbować antydepresantów, ale ostatecznie przetrwałem najcięższy okres, wspomagając się amfetaminą i MDMA. Dlatego cały czas powtarzam, żebyś najpierw wyleczył depresję, potem przyjdzie czas na walkę o szczęście. Bez leków może być ciężko. Ja leków nigdy nie brałem, ale wspomagałem się substancjami psychoaktywnymi, więc w sumie na jedno wychodzi. Z lekkiej depresji da się wyjść bez pomocy antydepresantów, ale z ciężkiej jest to bardzo trudne, nie wiem czy w ogóle możliwe.

[Vaeith]

No właśnie, nie wygląda to zbyt optymistycznie... Nie dość, że fundusze i tak są dla mnie naprawdę poważne, to na dodatek obawiam się, że to moje wyjście z depresji, o fobii społecznej nie wspominając, jest w ogóle możliwe, bo na lekką chyba ona nie wygląda. Chociaż sam nie wiem, jak ją rozpoznać... A poza tym poprzysiągłem sobie, że nigdy narkotyków nie wezmę, więc raczej ku temu rozwiązaniu bym się nie skłaniał.

[tPoH]

Nie namawiam Cię do brania narkotyków, tylko do brania leków. Skoro depresja nie wygląda na lekką, to tym bardziej powinieneś psychiatrę odwiedzić. Rozumiem, że pieniądze z nieba nie lecą, ale wizyta u psychiatry i kupno leków, powinno stać się Twoim priorytetem. Z depresji da się wyjść, daj sobie chociaż szansę.

[USiebie]

A to podobno ja zniechęcam, ten się najpierw nagadał, że psycholog pomoże, a teraz nagle na szczerość mu się zebrało.

Veith studiujesz, jakoś funkcjonujesz, czyli przynajmniej jesteś zdeterminowany, żeby coś robić, idź do tego lekarza i się przekonaj na własnej skórze. Wiem, że stówa to nie mało, ja też miałem czasem wypominane, że pieniędzy mało, a jeszcze trzeba stówę na moje leki, które i tak nie pomagają (bo moja matka to myślała, że jak dostanę jakieś tabletki, to nagle zacznę się zachowywać, jak wszyscy). Możesz olać sprawę i może ci się kiedyś akurat poprawi, ale nie liczyłbym na gwiazdkę z nieba, jak przypadkiem utkniesz w miejscu, to nawet myć ci się odechce, nie wspominając o leczeniu.

[tPoH]

A to podobno ja zniechęcam, ten się najpierw nagadał, że psycholog pomoże, a teraz nagle na szczerość mu się zebrało.

Nie sikaj. Od samego początku piszę o wizycie u psychiatry, a nie psychologa. Psychiatra przepisze mu leki, psycholog nie ma takich uprawnień.

Możesz olać sprawę i może ci się kiedyś akurat poprawi, ale nie liczyłbym na gwiazdkę z nieba, jak przypadkiem utkniesz w miejscu, to nawet myć ci się odechce, nie wspominając o leczeniu.

W końcu coś mądrego udało ci się powiedzieć xD

[USiebie]

No to psychiatra, wiem że gadamy o wizycie u psychiatry, po prostu źle napisałem.

[tPoH]

No to psychiatra, wiem że gadamy o wizycie u psychiatry, po prostu źle napisałem.

Vaieth napisał o wizycie u psychologa, pomimo, że cały czas wspominałem o psychiatrze, więc napisałem, co o tym myślę.

Szczerze? Jeżeli chodzi o psychologów, to jakoś nie mam do nich zaufania. Mam trochę za bardzo zepsuty umysł, by ktoś z zewnątrz mógł mi pomóc. Musiałem pomóc sobie sam. Jeżeli naprawdę potrzebowałbym pomocy, to poszedłbym raczej do psychiatry, żeby wypisał mi jakieś leki.

Tutaj doradzam pójście do psychiatry, a nie psychologa.


Ale nie zrażaj się. Próbuj dalej. W końcu może uda ci się wskazać prawidłowo niespójność w moich wypowiedziach.

[USiebie]

OK, aczkolwiek nie liczyłbym na to, że sam psychiatra pomoże.

[tPoH]

Oczywiście, że nie. Ale od czegoś trzeba zacząć. Psychiatra przepisze mu leki, które mają za zadanie pomóc mu wyjść z dołka psychicznego. Potem przyjdzie pora na kolejne etapy leczenia. Depresja nie znika nagle, tylko stopniowo.

[Vaeith]

A w ogóle jest jakaś szansa na to, by zniknęła...? Sam mówiłeś, że nie wiesz, czy to w ogóle możliwe... poza tym w mojej okolicy nie ma psychiatry na NFZ... może, gdy pójdę do psychologa to mnie tam skieruje...