Lęk przed odrzuceniem, porażką

[mafiozo0987]

Ktoś też tak ma? Ja jestem osobą która traktuje innych ludzi jako nieskończenie lepszych ode mnie. Jak ktoś obcy się do mnie odezwie i ja coś powiem to potem w samotności mogę o tym myśleć cały dzień, nawet jeśli są to dwa zdania. To tylko pokazuje jak mam niską samoocenę i niestabilną. Przebywam na pewnym forum związanym z filmami i postanowiłem że tak po prostu dodam sobie jakichś ludzi do znajomych. Wysłałem około 50 zaproszeń i czekam i boję się ze wszystkich sił odrzucenia z niewiadomych przyczyn, tak jakbym uważał się za jakiegoś wyrzutka społecznego nie mającego żadnych praw do niczego...

[tytomasz]

Ktoś też tak ma? Ja jestem osobą która traktuje innych ludzi jako nieskończenie lepszych ode mnie. Jak ktoś obcy się do mnie odezwie i ja coś powiem to potem w samotności mogę o tym myśleć cały dzień, nawet jeśli są to dwa zdania. To tylko pokazuje jak mam niską samoocenę i niestabilną. Przebywam na pewnym forum związanym z filmami i postanowiłem że tak po prostu dodam sobie jakichś ludzi do znajomych. Wysłałem około 50 zaproszeń i czekam i boję się ze wszystkich sił odrzucenia z niewiadomych przyczyn, tak jakbym uważał się za jakiegoś wyrzutka społecznego nie mającego żadnych praw do niczego...

tak, wiem o czym piszesz. to akurat minęło mi wtedy jak porzuciłem myślenie o sobie jako "tym jednym" na rzecz "jednego z innych" lub coś w tym stylu. w każdym razie przestałem patrzeć na siebie i swoje objawy jako jakieś wielkie centrum tylko część większej całości. w tej kwestii czuję się wyleczony i to własną ręką. dużo gorzej jest z samymi napadami lęku, to nie jest tak, że on zupełnie znika jak różdżką odjął gdy zmienia się myślenie o sobie samym na lepsze, w co kiedyś bardzo wierzyłem.

[iLLusory]

Spokojnie. Miejsca starczy dla wszystkich.

[merlin]

Ktoś też tak ma? Ja jestem osobą która traktuje innych ludzi jako nieskończenie lepszych ode mnie. Jak ktoś obcy się do mnie odezwie i ja coś powiem to potem w samotności mogę o tym myśleć cały dzień, nawet jeśli są to dwa zdania. To tylko pokazuje jak mam niską samoocenę i niestabilną. Przebywam na pewnym forum związanym z filmami i postanowiłem że tak po prostu dodam sobie jakichś ludzi do znajomych. Wysłałem około 50 zaproszeń i czekam i boję się ze wszystkich sił odrzucenia z niewiadomych przyczyn, tak jakbym uważał się za jakiegoś wyrzutka społecznego nie mającego żadnych praw do niczego...

tak, wiem o czym piszesz. to akurat minęło mi wtedy jak porzuciłem myślenie o sobie jako "tym jednym" na rzecz "jednego z innych" lub coś w tym stylu. w każdym razie przestałem patrzeć na siebie i swoje objawy jako jakieś wielkie centrum tylko część większej całości. w tej kwestii czuję się wyleczony i to własną ręką. dużo gorzej jest z samymi napadami lęku, to nie jest tak, że on zupełnie znika jak różdżką odjął gdy zmienia się myślenie o sobie samym na lepsze, w co kiedyś bardzo wierzyłem.

W tym co piszesz jest sporo racji, lecz życie często stawia nas w sytuacji w której jesteśmy postawieni jako ten jeden zaś inni patrzą na ciebie. Wtedy mając niską samoocenę i brak poczucia własnej wartości jesteś na przegranej pozycji w szczególności jeśli okazujesz to.
Życie fobika to ciągła walka z własnymi słabościami oraz ciągłe samodoskonalenie.

To o czym pisze "mafiozo0987" nie jest mi obce ale poczucie że wszyscy są lepsi od ciebie musisz wykorzenić. Każdy krok na tej drodze jest twoim osobistym sukcesem, porażki postawiaj za sobą.
Nie możesz się bać tego że ktoś coś złego o tobie pomyśli czy też nie zaakceptuje twojego zaproszenia. Każdy ma prawo także do subiektywnej oceny, czasem nie sprawiedliwej ale to nie umniejsza twojej wartości, twoja wiedza i umiejętności są największą twoją wartością.
Powodzenia w walce

[vesanya]

Miałam podobny problem. Czułam się mniej wartościowa niż inni, jakbym nie zasługiwała na niczyją uwagę i sympatię. Najgorsze było bardzo silne poczucie wstydu, które mnie dopadało po interakcji z drugą osobą. Jakbym wstydziła się tego, że istnieję, i wolała zniknąć z powierzchni Ziemi.
Teraz powoli zaczynam rozumieć, że to wszystko jest irracjonalne. Staram się zmienić swój sposób myślenia i nie koncentrować się na niechcianych emocjach.

[Alikene]

Z góry się mam za społecznie nieprzystosowaną i zawsze ustawiam siebie poza jakąś grupą jako ta gorsza i w ogóle. Ale nie jest to tak całkiem nieuzasadnione, bo na codzień mam do czynienia z osobami, które, gdy coś do nich mówię, udają, że nie słyszą i dalej rozmawiają z kimś innym, jakby mnie tam w ogóle nie było. Tryb niewidoczny - level expert. Jak ktoś mnie ignoruje w ten sposób, to zaraz mi się włącza panika. Z drugiej strony, jeśli nie odezwę się w grupie, to siedzę cały czas spięta i myślę sobie: "O nie, o nie, oni gadają, ja nie gadam! I co teraz? Muszę stąd znikać." No nie za bardzo da się tak funkcjonować, ale co zrobić. Samo życie.

[herba]

Lęk przed odrzuceniem jest czymś bardzo trudnym do wykorzenienia. Dla ludzi z zewnątrz na ogół to po prostu ; coś dziwnego'. Dużo czasu zajmuje odrzucenie tego wiecznego stawiania siebie z boku, lub co gorsze za wszystkimi innymi z tyłu. Jednak musisz wiedzieć, że naprawdę wiele osób ma ten sam problem i zawsze znajdzie się ktoś, kto doceni Ciebie za to, kim jesteś.

[Kris 66]

Dla przegranych i odrzuconych jest miejsce na tej ziemi,gdzie?
Ja to już wiem.
I wiem kto tu zaraz bedzie.