Co możne zrobić przyjaciel, aby...

[sesy]

Witam,
nazywam się Sesy.
Czy jest coś takiego co może zrobić rodzina/przyjaciel/znajomy aby poprawić Ci humor, dodać wiary w siebie, zmotywować?
Albo odwrotnie, czym bliski mniej lub bardziej człek może zdołować lub zestresować?


Mile widziane zarówno przykłady z życia jak i po prostu oczekiwania względem innych :-) .

[Cagey]

Witam,
nazywam się Sesy.
Czy jest coś takiego co może zrobić rodzina/przyjaciel/znajomy aby poprawić Ci humor, dodać wiary w siebie, zmotywować?

Jak człowiek jest tak zakompleksiony, ma takie małe poczucie własnej wartości i wiary w to, że cokolwiek może zmienić, że nie trzeba zbyt wielu wyszukanych słów ze strony bliskich osób, żeby mogło podnieść mnie to na duchu i dać nawet takiego krótkotrwałego kopa.

Albo odwrotnie, czym bliski mniej lub bardziej człek może zdołować lub zestresować?

Tu z kolei może zdołować wszystkim, nawet niewinnym żartem, gdzie po czasie sam sobie zdaję sprawę z tego, że ta osoba nie miała nawet nic złego na myśli i nie chciała mnie urazić.
Najbardziej zdołować może to, kiedy jednego dnia masz kogoś za przyjaciela i cieszysz się, że w tym całym ogromie gó..a i beznadziei masz chociaż taką jedną osobę jak on, a na następny dzień okazuje się, że wszystko pryska jak bańka mydlana i nagle czuję coś zgoła odmiennego...

Wiem, że chodziło bardziej o podanie konkretnych przykładów niż walenie takimi ogólnikami, ale cóż.. nie mam odwagi póki co na to.

[smigol]

Czy jest coś takiego co może zrobić rodzina/przyjaciel/znajomy aby poprawić Ci humor, dodać wiary w siebie, zmotywować?
Albo odwrotnie, czym bliski mniej lub bardziej człek może zdołować lub zestresować?

Cześć Sesy,
dla mnie najważniejsza jest obecność innych:
- podnosi na duchu: pamięć o imieninach, urodzinach, w dniu Nowego Roku...
- dobija: nie dbanie o to.
Przykładów może być więcej, ale taki akurat mam okres.

[Memka]

Cześć Sesi
Tak na szybko, co mi przychodzi na myśl:

Czy jest coś takiego co może zrobić rodzina/przyjaciel/znajomy aby poprawić Ci humor, dodać wiary w siebie, zmotywować?

Mnie najbardziej motywuje gdy ktoś rzeczywiście wierzy we mnie, nie chodzi o takie mówienie bez przekonania, ale gdy to czuję, usłyszę coś przypadkiem lub i nie przypadkiem, pozytywnego.

Bardzo mi też poprawia humor gdy ktoś mnie naprawdę lubi i akceptuje, gdy mam tą pewność, że nie zostanę odrzucona i że ta osoba nie wymaga w zamian jakichś konkretnych zachowań z mojej strony, ale tutaj też mi trudno podać co ta osoba takiego robi, że ja tak się czuję, coś takiego się wyczuwa.

Albo odwrotnie, czym bliski mniej lub bardziej człek może zdołować lub zestresować?

Naprawdę bliscy ludzie, to dołują przez porównywanie mnie do innych ludzi w moim wieku, przez jakieś wybuchy złości jak mi coś nie wyjdzie lub negatywne komentarze czy lekceważenie.

Mniej bliscy ludzie mają możliwości dużo więcej.
Na przykład rozmawiam ze znajomą i rozmowa się nie klei, potem przychodzi ktoś nowy i rozmowa się rozkręca.
Albo jest grupa ludzi i wszyscy żartują oprócz mnie.
To nie są ich działania celowe, no ale nie wpływa to na mnie za dobrze.
Dużo tego byłoby ale ogólnie zachowania, które mówią , że ze mną jest coś nie tak, że traktuje się mnie jako osobę innej kategorii. Jakieś wypowiedzi nawet nie do mnie, tylko w mojej obecności; sugerujące, że mam problem w stylu: nie mam z kim porozmawiać, lub do mnie: mów coś czasem, nie powiedziałaś ani słowa; co jest z tobą itp; dziwne spojrzenia albo omijanie; ignorowanie.
Ale też stresują mnie ludzie bardzo pewni siebie ale po których jednocześnie niewiadomo czego się spodziewać.

[bajka]

blabla (...)

koniec konców najlepsza opcja okazało sie podejscie taty: obrócic wszystko w zart.
a najnajlepszym podejscie lekarza- wyłam jak zarzynana świnia, opowiadajac jakie mam poteżne łapska, tłuste itd. podeszdł położył swoją łape obok mojej i mówi "i kto tu ma wielka łape" , al co mam na myśli ...

więc na myśli mam, że poejście czyjeś niezaangażowane nazbyt, z chyba dużym dystansem, ale też wyrozumiałością, czasami umiejętnością obracania w żart= najlepsze podejście. to też postawa troche zdystansowana (bo nie chcę, żeby ktoś płakał ze mną, złościł się ze mną itd.), ale nie zimna/ olewająca czy szydząca.

[sesy]

Super, bardzo dziękuję. To co piszecie otwiera mi oczy, jak łatwo można niechcący zdołować, kiedy chciało się zwyczajnie pomóc. To dla mnie bardzo ważne.

[Gość]

dlt

[the.bad.energy]

Czy jest coś takiego co może zrobić rodzina/przyjaciel/znajomy aby poprawić Ci humor, dodać wiary w siebie, zmotywować?

Może zaproponować wspólne wyjście, wspólne oglądanie po raz setny tej samej komedii, wspólne zjedzenie pizzy o półmetrowej średnicy. No i przede wszystkim- może pogadać. Nawet nie o samym problemie, ale po prostu o czymkolwiek. Byle tylko udało się chociaż na moment zapomnieć o całej beznadziei. To już coś. Czasami po takiej chwili odstresowania kolejne podejście do męczącej kwestii może okazać się łatwiejsze.
No, ale to najpierw trzeba by mieć przyjaciół/ znajomych.

[Zasió]

"Czy jest coś takiego co może zrobić rodzina/przyjaciel/znajomy aby poprawić Ci humor, dodać wiary w siebie, zmotywować? "

Na początek wystarczy żeby był, i od czasu do czasu robił cokolwiek.
Na studiach każda chwila z dójką jednych ciut lepszych znajomych była jak wielokrotny orgazm.