Wasza praca, i jak się czujecie, proszę o opinie

[trebor8787]

Witam, napiszcie jak wygląda wasza praca, jak się czuliście na początku, odczuwaliście lęk, ja wyglądają wasze relacje z kolegami, koleżankami z pracy i ile pracujecie,
Zaczynam od siebie
Kończę 32 lata w moim życie zawodowym pracowałem w przeruznych zakładach, zaczynałem od tartaku, zbiory we Włoszech, znowu tartak z łączeniem szkoły wieczorowej, wyjazd do Włoch, Wojsko nieukończone z powodu mojej fobii, ale wtedy nie wiedziałem że ją mam, po prostu nie radziłem sobie z dyscyplina szykanowanie od kolegów stres itp, Wyjście z wojska znowu tartak, wyjazd 2 letni w delegacje do Wawy, praca przy ogrodach utrzymanie porządku na placu do spraw logistycznych, to był rok 2010 wtedy uświadomiłem sobie ze mam fobie społeczna . wyjazd do Anglii powrót szybki, okres co nie pracowałem, ciężko było z pracą, to jest jakiś rok później praca na pomocnika na budowie domów, darcie japy w moja stronę po prostu wkurzali się że mało gadam znowu szykanowanie, wyjazd do Anglii zjazd brak pracy powrót na budowę, przzyjecie sie  do fabryki w której obecnie pracuję, al popracowałem rok i wyjazd za granicę Holandia, Powrót z zatrudnienie się w fabryce na odlewni, wyjazd Holandia, Anglia, Holandia powrót w 2016 od 2017 pracuje w fabryce której już kiedyś pracowałem, i tu zaczął się problem strasznie jestem szykanowany ale jakoś daje radę na początku miałem duże problemy ale nie jest obecnie dobrze ale i tak jestem szykanowany czasami ktoś coś powie olewan, a moja praca teraz jest przy maszynach cnc więc jest duzo myślenia ale niekiedy ciężko mi się skupić, Ogulnie przez całą moją karierę trochę popracowałem i raz było gorzej raz lepiej, Obecnie planuje kolejny wyjazd za granicę za rok może 1,5 albo 2 uczę się Angielskiego, obecnie trochę wydoroslalem jestem bardziej pewny siebie niż na początku mojej kariery, a chce wyjechać ponieważ trochę mam dość tej pracy, podsmiewanie się od Strony Kierownika, wysyłanie po coś tam przynieś i przynieś, a tagże mam problem ze znajomym ale już nie z pracy tylko strasznie mnie nęka na mieście 😫 i dlatego chcę wyjechać
Jeżeli chcieli byście się o coś zapytać pytajcie z tego mojego postu, ale też napiszcie o swoim życiu zawodowym trzymajcie się silno💪💪💪💪💪

[Judgement2]

Ja obecnie nie pracuję, ale pracowałam już w 3 miejscach i każde kolejne było gorsze od poprzedniego. Powodem mojego odejścia z każdej pracy nie była praca sama w sobie, tylko zachowanie ludzi (mobbing, niesprawiedliwość). Teraz, z perspektywy czasu widzę, że chyba trzeba będzie zmienić nastawienie i nauczyć się przetrwać w tej męczarni. Wystarczy na mapie wyświetlić wszystkie firmy w swoim mieście, a potem każdą z tych firm sprawdzić na stronie GoWork i poczytać opinie. Trzeba mieć szczęście lub dobry fach w ręku, żeby nie trafić na kołchoz w którym ludzie nie zachowują się patologicznie. Powiem Wam, że bezrobocie trochę mi pomogło, było dużo czasu na myślenie i zmianę podejścia, choć jeszcze jestem w trakcie tej ''transformacji''. Wiem na pewno, że gdy w przyszłości doświadczę mobbingu to nigdy więcej nie zniszczy mnie to tak jak kiedyś.

Moje relacje z kolegami/koleżankami w pracy były różne. Z kolegami nie miałam nigdy żadnych problemów, tylko z dziewczynami. W każdej firmie dziewczyny były podłe, było kombinowanie jak uniknąć części swoich obowiązków i zrzucić je na innych, było obgadywanie, były kłótnie. Najgorsza praca jaką wspominam była pracą w korporacji, w Call Center (choć ja nie pracowałam na słuchawce tylko przy komputerze). Takiego fałszu i podłego zachowania nie widziałam nigdy nigdzie indziej, zarówno ze strony pracownic jak i kierowniczki. Jako, że jestem osobą cichą i spokojną, trochę czasu zajmuje mi oswojenie się ze środowiskiem zanim zacznę normalnie komunikować się z innymi. Niestety w tej firmie nie mogłam się oswoić i nawet nie chciałam, bo już pierwszego dnia gdy usłyszałam nieustanne przeklinanie i głupoty o jakich gadają tamtejsze dziewczyny, odechciało mi się pobytu w tej firmie. Nawet nie wiedziałam jak i o czym miałabym z nimi rozmawiać. Wytrzymałam w ciszy prawie 3 miesiące. Oczywiście moja cisza była dla nich jak płachta na byka, po tygodniu zaczęło się naśmiewanie, obgadywanie, okazywanie pogardy, nawet sama kierowniczka do nich dołączyła. Teraz korporacje omijam szerokim łukiem.

[kartofel]

Pracuję w dziale wsparcia produkcji fabryki należącej do wielkiego koncernu - można powiedzieć, że pod wieloma względami jest to typowe korpo.
Moją oszałamiającą karierę (xd) zaczęłam od stażu. Potem zostałam na dłużej i zleciał już ponad rok.
Początki były naprawdę koszmarnie ciężkie. Przez pierwsze dwa miesiące nie było dnia, żebym nie myślała o wypowiedzeniu albo wręcz o samobójstwie. Czułam się jak nagłupsza, najbardziej nieadekwatna istota na świecie.

Co gorsza rzuciłam się na głęboką wodę, bo jako fobiczka bojąca się w szczególności mężczyzn trafiłam do działu, gdzie pracuje 50 osób, z czego 49 to właśnie faceci (jestem tu jedyną kobietą). Nie polecam takiej terapii szokowej.

Jeśli chodzi o relacje ze współpracownikami, to na początku było bardzo kiepsko. Wielu z nich się ze mnie nabijało (na przykład bardzo mocno wsiedli na mój styl ubioru), niektórzy byli super mili, a inni wręcz przeciwnie. Kilku osób nadal się boję i unikam jak ognia.

Ogólnie pod wieloma względami jest to praca przyjazna fobikom - na tyle, na ile w ogóle praca w korporacji może taka być. Klepię różne tabelki, przygotowuję dokumenty, instrukcje, materiały szkoleniowe, robię zestawienia, czasem analizy.
Na pewno kiedyś będę musiała zdobyć się na odwagę i zmienić pracę na bardziej ambitną i lepiej płatną.

[Karol1991]

Moja praca jest jako taka. To produkcja, więc jak wszystko idzie dobrze to nikt nic nie mówi i mogę w spokoju sobie stać i kontrolować sytuację. Gorzej jak coś się dzieje i z całych sił muszę się skupić na tym co mam robić, żeby to dobrze zrozumieć i pojawia się stres. Praca zwykle jest okej. W przyszłości muszę ją zmienić.
------------
Kartoflowa robota wygląda na mega stres jak jakiś prezydent 😮