Nie chce mi się żyć

[coolstorybro]

ja byłem na skraju smierci (udusiłbym się z paraliżu) i wiem jak błagałem o życie... a wczesniej tez gadalem ,ze chce umrzec.

[aga_p]

Ja kiedyś też nie chciałam żyć, nienawidziłam życia i teraz, chociaż nadal mam niewesoło, to jednak bardzo chcę żyć. Tak wiele fajnych rzeczy mnie jeszcze czeka, że żal by mi było z tego zrezygnować. Mimo wszystko warto żyć, ale rozumiem tych, którzy chwilowo nie chcą.

[plamka123]

Pójde pod pociag i bede miała spokój
jestem beznadziejna
zonaty (wtedy zonaty jeszcze nie był)mnie nie chciała bo moze i ja go nie chciałam 17 latek fajny chłopaka ale gdzie tam za młody kto by chciał stara krowe
kolega z pracy jaka ja była głupia ze nie zaczełam tak zwyczajnie z nim firtowac
jestem beznadziejna ide pod pociag.

[MHL]

pa, bedziemy teskinic

jak wrocisz opowiedz jak bylo

[plamka123]

pa, bedziemy teskinic
jak wrocisz opowiedz jak bylo

Jak to do mnie to juz wróciłam
za+ było

[haraczu]

Emma, mam przemożne wrażenie, że nie zdajesz sobie sprawy czym jest depresja. To śmiertelna choroba z odmiennym stanem świadomości. To co odczytujesz jako wołanie o pomoc często jest tylko konwulsją w matni tej choroby. W ostatnich stadiach ludzie już zupełnie nie chcą rozmawiać, są już właściwie po drugiej stronie. Życie w każdym aspekcie staje się takim piekłem, że nawet dla osoby wierzącej (odnotowałem z postów, że Ty jesteś) śmierć jawi się jako jedyne wybawienie.

Chyba dobrze, że takie wołania o pomoc się pojawiają, bo mogą prowadzić do powrotu z tej ślepej uliczki. Przez terapię, leki, jakieś przewartościowanie, cholera wie co jeszcze.

Nie oburzaj się, ja wiem, jak to trudno pojąć. Kiedy się ma depresje kompletnie nie można zrozumieć sposobu myślenia innych ludzi, ich "normalności" i vice versa. Można to zrobić na jakimś poziomie abstrakcji i tego poziomu od Ciebie wymagam, bo jesteś niesprawiedliwa w ocenach.

[nena-chan]

ja sie czuję ostatnio taka "skostniała", nie czuję nic, co kiedyś czułam i na co reagowałam. tylko te lęki wewnątrz mnie. boję się wszystkiego. paradoksalnie - mimo że jestem "na nie", potrafię o t tak po prostu się poryczeć.
mnie się nawet nie chce wstawać z łózka, jak pomyślę o robieniu czegokolwiek, to mam ochotę przestać istnieć. tylko godzina na forum i nic mi się nie chce. to nawet nie jest tak,że mi się nie chce. tylko jakby ktoś lub coś w środku nie chciał za mnie.

[haraczu]

@nena-chan

Jeśli tak jest stale, od dłuższego czasu, to chyba deprecha Jedz tą amitryptyline - może pomoże.

[nena-chan]

oj dawno, dawno, od 5 miesięcy chyba. ale wcześniej też tak miałam, tylko naprzemian z chorymi jazdami, nadpobudliwością i robieniem rzeczy, których nigdy w życiu bym nie zrobiła. powiedziałam o tym swojej lekarce, ta stwierdziła,że albo depresja,albo Chad i wysłała do psychiatry,. jutro idę. oczywiście już się boję.

[haraczu]

Co u Ciebie słychać nena-chan? Byłaś już u psychiatry? Jak się czujesz?

[Gość]

Czy to wina przedwiośnia?

[Ludwika]

Przede wszystkim trzeba zrozumieć, czym jest pustka i życie na siłę w życiu neurotyka. Kto tego nie rozumie, będzie gadał takie bzdety, że trzeba znaleźć coś, co nas interesuje itd. Otóż nie ma takich rzeczy! Albo inaczej - my mamy zainteresowania, ale nie mamy siły ich realizować. Ja mam studia, na które zawsze chciałam iść, interesuję się literaturą, a mimo to zazwyczaj z wielkim trudem przychodzi mi przeczytanie jednej strony książki. I to nie oznacza, że nie mam zainteresowań, tylko pustka i nuda są tak przerażające, że człowiek nie ma siły niczym się interesować, bo wszystko w gruncie rzeczy męczy.

Skąd ja to znam Mówiąc konkretniej- też mnie wszystko szybko nudzi, nie mam ochoty na nic, nawet jeśli wcześniej robienie tego sprawiało mi przyjemność. Ale nie wolno się poddawać. Ja wciąż szukam, sama nie wiem czego,ale szukam, bo marazm jest złyyyy i do niczego nie prowadzi, przynajmniej mama i koleżanka mi tak to tłumaczą.

Ja też tak mam. bezsilność wobec chęci i pragnień. Bo ja bardzo chcę i wiem co bym mogła robić, ale nie daję rady.

[123user]

Nie chce mi się żyć. Ale nie chodzi mi tu o jakieś myśli samobójcze, czy przygnębienie, czy depresje. Po prostu mi się nie chce. Tak samo jak nie chce się czasami iść po chleb rano, czy sięgnąć po pilota. Żyję, bo tak wyszło. Żyję bo nie umarłem, a nie dla jakiegoś konkretnego celu. Właściwie nie widzę żadnego powodu do robienia czegokolwiek, a funkcjonuję, bo nie chce mi się przestać funkcjonować. Właściwie nic mi się nie chce. Ale to nie jest depresja, tylko takie "lenistwo'. Czy Wy też tak macie?

W końcu wątek, który mnie opisuje.

[forac]

Przede wszystkim trzeba zrozumieć, czym jest pustka i życie na siłę w życiu neurotyka. Kto tego nie rozumie, będzie gadał takie bzdety, że trzeba znaleźć coś, co nas interesuje itd. Otóż nie ma takich rzeczy!

Bardzo ładnie to powiedziałaś. Zgadzam się z tym pełni.
Pewne rzeczy, cechy trzeba u siebie zaakceptować. Myślę, że to jest klucz do walki z depresją.

Ciekawe czy to prawda, że trzeba zaakceptować i nic nie da rady zrobić, jak sie naćpalem lekami to chcialo mi się żyć, jakby egzystencja sama w sobie była przyjemnością

---

Słuchaj Tośka! Masz lipę. Nikt Cię nie uratuje. Życie nie jest kolorowe.

Spece to samo mówiom, trzeba się samemu ogarnąć

---

Kompletnie mnie nie zrozumiałaś. Konieczność to np. gdybyś zaszła w ciążę, urodziła dziecko. Wtedy jest się przypartym do muru i są największe szanse na to, żeby wyjść z niechcenia się. Bo fobia społeczna, depresja itp. są  w większości fanaberiami. Jak ktoś ma za dobrze, to mu się w tyłku przewraca, bo człowiek żeby być zdrowym musi mieć jakieś problemy. I znam dużo właśnie takich przypadków (np. ja). Ale kiedy pojawiają się prawdziwe kłopoty, to nie ma się czasu na bzdury typu "nie chce mi się". I wiem o czym mówię, bo to przerabiam. Z tym, że ja nie mam takiej super-hiper dużej fobii. A "niechcenie" jest po prostu brakiem konieczności (lub nieświadomością konieczności). Polecam Welcome to the NHK

Tez mondre

[kapcie]

Też często tak mam, że nic mi się nie chce po prostu, nawet przyjemnych rzeczy robić. I nawet jak mam dużo wolnego i żadnej presji żeby np pracować,żadnej nauki,żadnego stresu to ja i tak popadam w taki marazm, że ja pier&^$#le
I już nie pamietam jak to było jak mi się chciało
A ten niechcienizm to już pamiętam od 1 klasy gimnazjum, jak nie wcześnej
I sama nie wiem czy to depresja czy co. Myśli samobójcze czasem są, czasem nie ma, zazwyczaj kończy się na tym że odchodzę od tych myśli bo rodzina itd. ale później wyobrażam sobie, jak nie radzę sobie ze studiami,znalezieniem pracy, popadam w nałóg narkotykowy i kończe jako bezdomna prostytutka uzalezniona od heroiny xD no to jak ma się takie wizje to jak chcieć żyć?

[Ej]

Również nic mi się nie chce, nie znajduję w sobie motywacji do życia (chociaż myśli samobójczych nie mam), nic nie sprawia mi przyjemności, jestem książkowym przykładem apatii. Też macie wrażenie, że ogólnie życie się Wam dłuży? Najlepiej swoje bym podsumował słowami : "życie jest jak papier toaletowy - długie, szare i do d*py"  ;.D

[paranormal987]

Też mi się nie chce żyć. Tylko 2 rzeczy powstrzymują mnie przed całkowitą chęcią śmierci.

1. W większości przypadków umieraniu towarzyszą dolegliwości
2. Obawa, czy jest coś "dalej", a jeśli tak to co (fizyka kwantowa dopuszcza możliwość, że może coś być)

[Szary]

Ten ból fizyczny jest całkiem cwanym wynalazkiem swoją drogą.

[nika32]

Samotność jest straszna, nie chce się żyć

[Lamparcica]

Wszystko opisane wyzej jest mi znane. Do tego wrazenie,ze nic mnie juz nie zaskoczy ani pozytywnie ani negatywnie, ze potrafie przewidywac reakcje ludzi-zwykle sie sprawdza. I apatia, apatia,apatia. Sukcesywnie, powolutku ciagle w dol jak po rowni pochylej: dni przechodza w tygodnie, tygodnie w miesiace, miesiace w lata. Nie chce umierac, po prostu nie daje rady zyc na 100%, tak jakbym chciala, jakbym potrzebowala.

[Aspitia]

Czasem mam myśli jakby wyglądało życie osób które nie znam jakby mnie nie było. Ale czasem.

[damiandamianfb]

Może fobia przez 12 lat tak mnie już wyniszczyła, że teraz jestem taki bez energii. Rzeczywiście mimo, że jest czasem nieźle nie jestem w stanie powiedzieć, że zależy mi na życiu, na tym żeby żyć. Przez większość czasu jest mi to obojętne. Jak sobie nieraz wyobraze, że za miesiąc na przykład miałbym już nie żyć to czuje się lepiej, spokojniej

[MsMadeleine]

Samotność mnie zżera. Gapie się w sufit, próbuje walczyć, ale brak mi już sił. Tak bardzo mam dość. Nie chcę żyć.

[Szary]

Samotność mnie zżera. Gapie się w sufit, próbuje walczyć, ale brak mi już sił. Tak bardzo mam dość. Nie chcę żyć.

Czemu samotność? Nie ma przy Tobie Twojego chłopaka?

[MsMadeleine]

Samotność mnie zżera. Gapie się w sufit, próbuje walczyć, ale brak mi już sił. Tak bardzo mam dość. Nie chcę żyć.

Czemu samotność? Nie ma przy Tobie Twojego chłopaka?

Tęsknię za rodzicami.