Czy macie myśli samobójcze?

[Lapissed]

Kilka poprzednich dni było w miarę spoko, mogłam się domyślić, że w końcu znowu uderzy mnie deprecha, zawsze przecież w końcu tak jest. Od rana mam myśli samobójcze, mam się ochotę za+ć już, nie mam siły ciągnąć tego beznadziejnego życia, ale sił na targnięcie się na nie też brak i co tu w takiej sytuacji robić

[Zasió]

Kiedyś pewnie tu pisałem że nie mam i nawet nie rozumiem jak tak można ale ostatnio kilka razy miałem chyba takie prawdziwe myśli samobójcze. Cieszę się, bo to w końcu pierwszy krok na drodze do prawdziwego rozwiązania moich problemów.

[saintan]

Kiedyś miałem bardzo silne. Na szczęście zabrakło mi tzw odwagi aby takie coś zrealizować. Dawno temu.
Teraz miewam jedynie pragnienie aby umrzeć, gdy czasem doły mnie dopadają...nie łącze jednak tego pragnienia z jakąkolwiek swoją ingerencją, po prostu chwilami odechciewa mi się żyć..

[Proxi]

myśli samobójcze to jedyne co pozwala mi żyć, gdyby nie one już dawno bym się zabił, nic nie daje tyle wytchnienia w cierpieniu jak myśl o tym, że kiedy spadnie się zbyt nisko to zawsze zostaje ta jedna droga. ten stan w którym czuję, że w każdej chwili mógłbym się zabić mając w co pomyśli rodzina, śmiejąc się i pokazując środkowy palec wszystkim tym którzy uważają to za tchórzostwo, a życie za cud. to zabawne, że ludzie mają gdzieś kiedy ktoś traci grunt i mogą spokojnie patrzeć na cierpienie innych dając bezsensowne rady i pogardliwie oceniając, a kiedy ktoś straci dosłownie wisząc na linie to wielkie zdziwienie i płacz. nie mam władzy nad swoim życiem, ale na szczęście mam nad swoim istnieniem.

[l1a1o1]

Totalna strata czasu, więc luksus.

[Szinuja]

Mysli samobojcze, takie zeby bylo ryzyko, ze wciele je w zycie to nie mialam i nie mam. Nie jest to tez zgodne z moja wiara, czyli z wiara katolicka. Natomiast jakis czas temu zycie zmusilo mnie do rewizji swoich oczekiwan. Poniewaz coraz mniej we mnie nadziei, (i jesli nic sie nie zmieni ), to chcialabym skrocic swoja niedole  XD troche okrezna droga. A przynajmniej zwiekszyc swoje szanse na szybki koniec. Zawsze krecily mnie mijse i byc moze wyjade w koncu jako wolontariuszka gdzies do jednego z krajow objetych wojna....gdy juz odejdzie jedyna bliska mi osoba.

[vesanya]

Ta, od pewnego czasu częściej.

[Szary]

Ta, od pewnego czasu częściej.

Ej, no ja też. Dlatego ostatnio staram się działać na automacie, bo jak się zbytnio zamyślę nad swoim życiem, to robi się nieciekawie.

[NewAspie]

@vesanya
@Szary

Mogę powiedzieć, że towarzyszą mi przez większość mojego życia. Różnią się oczywiście w zależności od nastroju lub sytuacji.

Większość moich myśli podchodzi pod taką "kontrolę" nad samym sobą oraz zabawę w "co by było gdyby".

Może uda mi się wystarczająco dobrze opisać o co mi chodzi.

Otóż od zawsze byłem skrajnym pesymistą i wprost nie mogę w to uwierzyć, że nadal tutaj z Wami jestem i piszę teraz te słowa. Większość moich myśli samobójczych polegała na wyobrażaniu sobie momentu, w którym postawiłbym o jeden krok za daleko lub wykonał jakąś jedną czynność więcej lub w inny sposób (upadek z dużej wysokości, czołówka z ciągnikiem siodłowym - "TIRem", utopienie się lub "ostatni sen"). Zawsze dodawało mi to takiej otuchy, że nadal mam kontrolę nad swoim życiem i wciąż mogę swobodnie decydować o samym sobie.

Takie myślenie o śmierci, w brew pozorom, dostarcza mi więcej energii do życia. Zdaję sobie z tego sprawę, że gram w strasznie ryzykowną grę, bo z wiekiem już zauważyłem, że mam coraz większą chęć do wykonania tego kolejnego kroku.

Wiąże się to chyba z taką czystą ciekawością.

Ciekawością nowych doznań, których jeszcze nigdy wcześniej nie doświadczyłem.

W depresji oczywiście wszystko się pogłębia i człowiek zaczyna już wszystko mimowolnie planować.

W sumie, to można uznać, że mam za sobą dwie "próby samobójcze", bo za każdym razem testament oraz listy do członków rodziny zostały już spisane, a większość punktów z planu została odfajkowana. Nikt się o tym oczywiście nie dowiedział. Za każdym razem nie wykonałem tylko tego ostatniego kroku.

Obecnie od jakiegoś czasu (od kwietnia tego roku) czuję się, o dziwo, wyjątkowo dobrze i jakoś tak zaczyna mi poniekąd brakować tego całego planowania.

Kurcze, jak to brzmi, ale faktycznie chyba zaczynam już tęsknić za moimi myślami samobójczymi.

Bardzo fajnie ujęła to Hania Es w swoim filmie z maja:




Ale na horyzoncie już powoli widzę kłębiące się kolejne stany depresyjne.

To chyba nigdy nie przemija na zawsze...

Cóż, takie życie.

[Shiro]

Ta, od pewnego czasu częściej.

Ej, no ja też. Dlatego ostatnio staram się działać na automacie, bo jak się zbytnio zamyślę nad swoim życiem, to robi się nieciekawie.

Jak przypomnisz sobie o swoim lichym życiu jako człowiek pomysl o naszym premierze bez żadnego sukcesu ekonomicznego a jednak rządzi państwem

Zycie to gra pozorów a kłamstwo nie jest już kłamstwem tylko marketingiem w dobie internetu.

Warto poczekać. Jeżeli zdarzylaby się zmiana systemu jak np. 30 lat temu, to rynek społeczny może się całkiem odwrócić (a większość tutaj jest obyta w internetach, nawet jeżeli nie są programistami).

Trzeba próbować tysięcy sposobów na życie. Czasem nawet zapalony katolik zostaje gwiazda heavy metalu. Jakoś wierze, ze każdy człowiek ma przeznaczenie i cos w czym jest dobry ale tez nie można się poddawać jeśli świat zewnętrzny kładzie nas na ziemie. Bo to oczywiste ze swiat jest Lewiatanem a my na samym dole tej machiny. Ograniczenie swojego samopoczucia do samego siebie jest jedynym sposobem na wewnetrzna harmonie w tym psychiatryku

[Lapissed]

Rodzice wrócili dziś z wakacji, a wraz z nimi do mnie powróciły myśli samobójcze. Czemu nie mogę się w końcu odważyć i się zabić

[Alexander Guard]

Rodzice wrócili dziś z wakacji, a wraz z nimi do mnie powróciły myśli samobójcze. Czemu nie mogę się w końcu odważyć i się zabić

A nie myślałaś się od rodziców wyprowadzić? No bo, jeśli myśli samobójcze masz, jak piszesz, przy nich, to ulegnięcie tym myślom jest, jak rezygnacja z całego świata z powodu utkwienia w jednym jego punkcie, zamiast spróbowania przeniesienia się w inny punkt, z lepszymi warunkami do życia i egzystowania.

[Lapissed]

Rodzice wrócili dziś z wakacji, a wraz z nimi do mnie powróciły myśli samobójcze. Czemu nie mogę się w końcu odważyć i się zabić

A nie myślałaś się od rodziców wyprowadzić? No bo, jeśli myśli samobójcze masz, jak piszesz, przy nich, to ulegnięcie tym myślom jest, jak rezygnacja z całego świata z powodu utkwienia w jednym jego punkcie, zamiast spróbowania przeniesienia się w inny punkt, z lepszymi warunkami do życia i egzystowania.

Niestety na razie nie ma takiej opcji

[U5iebie]

Mam od nastu lat z różnym nasileniem, w zależności od okresu, od sporadycznych myśli po szykowanie kabla i wyrzucanie rzeczy, które nie chciałbym, żeby wpadły w ręce rodziców po mojej śmierci. Wiem jak chcę umrzeć, wiem jak to zrobić i jeśli nic nie zmienię w swoim życiu, to wierzę, że to zrobię. Nie chcę dożyć w ten sposób starości.

[Ataraxa]

@U5iebie znam ten stan. A jak Twoje leczenie? Miesiąc temu pisałeś, że będziesz próbował dostać się na oddział.

[U5iebie]

@U5iebie znam ten stan. A jak Twoje leczenie? Miesiąc temu pisałeś, że będziesz próbował dostać się na oddział.

No to cały czas załatwiam, a właściwie to obecnie czekam, dzwoniłem, skierowanie wysłałem, pani doktor która umawia na konsultacje w piątek wraca z urlopu, jak wróci to będzie umawiać terminy, więc najwcześniej w piątek do mnie zadzwonią.

[Ataraxa]

@U5iebie No rzeczywiście trochę to trwa. Mam nadzieję, że uda się już wszystko załatwić.

[Lapissed]

Mam od nastu lat z różnym nasileniem, w zależności od okresu, od sporadycznych myśli po szykowanie kabla i wyrzucanie rzeczy, które nie chciałbym, żeby wpadły w ręce rodziców po mojej śmierci. Wiem jak chcę umrzeć, wiem jak to zrobić i jeśli nic nie zmienię w swoim życiu, to wierzę, że to zrobię. Nie chcę dożyć w ten sposób starości.

Ja mam tez tak samo, w gorszych okresach wlasnie myslalam o tym, ze trza bedzie rozne rzeczy powyrzucac, zanim sie zabije, chociaz z drugiej strony to bez sensu, bo jesli bylabym martwa, to nie bedzie mi robic roznicy, ze ktos dostal sie do moich prywatnych rzeczy xd ja w ogole nie chce dozyc starosci, zawsze myslalam, ze dwudziestki nawet nie dozyje, a jednak

[U5iebie]

chociaz z drugiej strony to bez sensu, bo jesli bylabym martwa, to nie bedzie mi robic roznicy, ze ktos dostal sie do moich prywatnych rzeczy

Mimo wszystko ma, np. na wypisie ze szpitala, miałem napisane, "skarży się na relacje z bliskimi w szczególności z matką". Nie trzeba dużej wyobraźni jakby to mogło być odebrane, i do czego mogłoby w domu prowadzić. xP Chodzi jednak też o to, żeby dla innych nie było to trudniejsze niż to konieczne.

[Lapissed]

chociaz z drugiej strony to bez sensu, bo jesli bylabym martwa, to nie bedzie mi robic roznicy, ze ktos dostal sie do moich prywatnych rzeczy

Mimo wszystko ma, np. na wypisie ze szpitala, miałem napisane, "skarży się na relacje z bliskimi w szczególności z matką". Nie trzeba dużej wyobraźni jakby to mogło być odebrane, i do czego mogłoby w domu prowadzić. xP Chodzi jednak też o to, żeby dla innych nie było to trudniejsze niż to konieczne.

No moze i masz racje

[podróżnik]

Mam. U mnie to sinusoida (albo cosinusoida). Jak jest górka nad kreską i mam myśli samobójcze to są jako zwykłe myśli krążące gdzieś tam w głowie, ale nie mają siły przebicia. Jak jestem pod kreską i jest ten dołek to wtedy wydają się jedynym sensowym rozwiązaniem mojego problemu (mojej egzystencji). Ciężko się z tym żyje, bo u mnie jest takie koło. Nic nie ma sensu => to po co żyć => życie nie mam sensu. "My sami nadajemy sens swemu życiu" nie działa to u mnie.

Ciężko jest się targnąć, trzeba być w niezłym stanie i nie mówię to o alkoholu, dragach itd. Jak się stoi na balkonie wysoko i patrzy w dół, to tylko chwila aby przeskoczyć i liczyć na śmierć, ale w tym momencie te myśli znikają i ciężko jest się zmusić. Myślę, że osoby, która mają takie myśli są w stanie zrozumieć samobójców, bo otoczenie niekoniecznie.

[Użytkownik 22397]

Tak. Choć ostatnio tylko rezygnacyjne. Różnica jest zasadnicza. W rezygnacyjnych się myśli o samobójstwie, jakby to było fajnie itd. w samobójczych naprawdę planuje się jak się zabić.

[Strachliwy]

Dzisiaj po kłótni z rodzicami naszły mnie myśli samobójcze. Dobija mnie, że prawdopodobnie do końca ich dni (albo dopóki mnie z mieszkania nie wyrzucą) będę musiał z nimi żyć. Przewlekłe choroby, brak pieniędzy, brak bliskich znajomych, brak perspektyw na usamodzielnienie się. Jedyne co mnie trzyma przy życiu, to świadomość, że gdybym się zabił to sporo osób by się z tego cieszyło. A tak to żyję im na złość.

[moc.awruk]

Nie mam.

[vesanya]

Też ostatnio nie mam