Chce zostać sku...... ma ktoś tak?

[PMCL]

A jak mógłbym tego dokonać.Zawsze byłem klasowym wesołkiem chodź było też kilku innych ale byłem uśmiechnięty potrafiłem żartować nawet miałem trochę dystansu do wszystkiego a teraz ciągle zamyślony,rzadko się śmieję nawet w towarzystwie często robię tylko sztuczny uśmiech,kilka razy zwracano mi uwagę że mam ciągle kamienną twarz albo smutny wyraz twarzy nie umiem już żartować

[Niered]

A jak mógłbym tego dokonać.

Z pomocą terapeuty, czasu, literatury pomocniczej, czasu i ewentualnie znowu terapeuty, potrzebujesz wzorców, których w Twoim otoczeniu brakuje, lub nie wiesz gdzie ich szukać.

[Adric]

No czasami też mam myśli i też szczególnie o moich niby kolegach z gimbazy. Według mnie jestem jednak zbyt łagodny i wrażliwy by kogoś bić. Jednak nachodzą mnie takie myśli i czuje się wtedy nawet przyjemnie. Powiem więcej nawet miałem kilka takich sadystycznych snów. PMCL jak przeczytałem twój ostatni post to dosłownie ja (choć nigdy nie byłem klasowym wesołkiem więc tylko ta gorsza cześć do mnie pasuje ). Też jestem cały czas smutny i zestresowany w towarzystwie. Mało kto na mnie zwraca uwagę. I proszę by nikt nie zwrócił na mnie uwagi gdy jestem w towarzystwie. Powiem wam że nie poszedłem nawet na komers na zakończenie gimnazjum by nie nabawić się kolejnego traumatycznego przeżycia. Po co miałem iść. Tylko kolejne godziny stresu i to dużego.[/b]

[masterblaster]

Nie chcę taki być i nie zazdroszczę takim ludziom powodzenia.
Nic co dzikie i zwierzęce nie wydaje mi się tak obce jak ludzkie 'cywilizowane' oszołomy. Ludzkie zoo promuje nienaturalne zachowania i charaktery ale ten specyficzny dla dużych społeczności obłęd nikogo jeszcze nie zaspokoił.
To tak jakby chcieć zostać ćpunem. Ludzie często i gęsto zachowują się bardziej jak naćpane małpy a choć posiadają rozum, to używają go przeważnie do racjonalizowania tego jak zostali wytresowani.

[Ola]

ja właśnie często tak mam, że jakoś tak jakbym nienawidziła ludzi, zazdroszczę im tego że mają przyjaciół, że sobie radzą w życiu, że mają partnerów,a mi to wszystko przychodzi z trudem

to może też być mechanizm obronny żeby się do mnie nie zbliżali, bo wiadomo, że potem mogą zranić, odejść czy tym podobne, więc lepiej się nie wdawać w relację i być s**ką dla wszystkich, a tak naprawdę w głębi duszy strasznie cierpieć

[bulletskater]

lalala

[Ola]

właśnie ten porąbany facebook, też mnie dobija, a mimo to jestem od niego uzależniona

moja terapeutka jak jej opowiadam co widziałam na facebooku to mi mówi, że na facebooku przecież każdy się kreuje od najlepszej strony i taka prawda

[bulletskater]

bla bla

[OtoJa]

Nie chcę zostać sku......., nie warto.

[OutSider]

Ja tak mam całkiem często. Ale u mnie to wygląda mniej więcej tak: czuję że nie warto być dobrym, bo tylko wszyscy wykorzystują twoją naiwność, łatwo tobą manipulować itp. ale złym być zwyczajnie nie umiem, za dużo we mnie wrażliwości i empatii. Staram się więc być inteligentnym, nie naiwnym, ale czasem tak mam że chciałbym mieć więcej odwagi, bardziej ryzykować i odrobina s...rwysyństwa więcej by nie zaszkodziła .

[Ola]

a poza tym na nie jednej imprezie jest mega nudno i dennie, a wystarczy, że zrobi się kilka fotek gdzie wszyscy się cieszą z piwem, wstawią na fejsa i już sobie dorabiasz historię jak to oni mają fajnie, a na wielu imprezach nie jest wcale tak rewelacyjnie

a tak francą to kiedyś bywałam często, taki mój mechanizm obronny przed ludźmi, żeby się do mnie nie zbliżali, teraz jest inaczej, ale cięzko mi z bliskością
(chodzę na terapię już 2 lata chyba)