Ile trzeba zarabiać aby mieć dziewczynę ?

[Raven]

Amandi, zadajesz niezbyt poważne pytanie wiec otrzymujesz niezbyt poważne odpowiedzi : >

To jest sprawa tak indywidualna że nie da się nawet zamknąć tego w żadne sensowne ramki, chyba ze zadowala Cie odpowiedz w stylu od 0 do 50 tysięcy. I będzie ona jak najbardziej prawidłowa gdyż znajda się i takie i takie dziewczyny. Co innego gdybyś napisał np. "Jaka płaca mężczyzny jest dla was (kobiet) satysfakcjonująca". Ale wtedy też każda napisała by co innego, wiec nie wiem czy cokolwiek by Ci to dało .

Moim zdaniem ważniejszy jest sam fakt że masz pracę, i zależy Ci na utrzymaniu jej. Nawet jeśli jest to 1000 netto, to równie ważna jest ambicja żeby ten stan rzeczy w przyszłości zmienić. Czyli zdobywając dalej doświadczenie, poprawiać wykształcenie i uczestniczyć w różnego rodzaju kursach itp.

[masterblaster]

Nie ważne ile zarabiasz, ważne na 'ile' sprawiasz wrażenie.

[Atumn]

Jeśli chodzi o kwestie finansowe, to patrzyłabym raczej, czy jest człowiekiem pracowitym, czy chce i potrafi znaleźć pracę, jakie ma podejście do pieniędzy


i to jest według mnie sedno wszystkiego, jak się tak zastanowiłam.

btw nie rozumiem jak można komuś powiedzieć, że w wieku 30 lat powinien już sobie dać spokój. Ludzie, co wy macie w głowach? nawet jak sie ma 50 lat i nigdy nie miało się partnera to można go jeszcze znalezc i stworzyć satysfakcjonujący związek. Ale siedzcie sobie dalej w swoim kwasie i się w nim kiście.

a ja każdemu kto chociażby próbuje zrobić cokolwiek ze swoim życiem gratuluję i trzymam kciuki.

[ZgarbionyFred]

W wieku 50 lat to już broniłbym się rękami i nogami przed kimkolwiek. Jak gnić to do końca. Z drugiej jednak strony trudno uwierzyć w takie przypadki, to muszą być naprawdę extrema. Zazwyczaj do tego czasu każdy znajduje jakąś babkę, nawet gdyby to miała być zgorzkniała rozwódka z wrednymi bachorami próbującymi nas ustawiać.

Pomijając oczywiście to, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż taki 50-letni prawiczek po zasmakowaniu kobiecej miłości popadłby w jeszcze większą depresję i pluł sobie w twarz, bo dopiero wtedy w pełni zrozumiałby co do tej pory tracił i poczucie zmarnowanych lat jeszcze bardziej takiego delikwenta by dobijało. To już chyba lepsza byłaby niewiedza, niezależnie od tego na kogo się trafi.

[uno88]

Zazwyczaj do tego czasu każdy znajduje jakąś babkę, nawet gdyby to miała być zgorzkniała rozwódka z wrednymi bachorami próbującymi nas ustawiać.

Znam podobny przypadek brrr. Wnuczki tej babki mówią na tego kolesia "dziadek" ,a typ nawet ojcem jeszcze nie był. Patologia. Znalazła sobie frajera na stare lata.

Wychodzę z założenia ,że jeśli ktoś w jakiejś kwestii ma 15 letnie opóźnienie, to znaczy ,że rzecz tkwi w czymś głębszym ,niż zarobki. Potrzeba świadomości i ogromnej chęci do zmiany ,aby przełamać tak długotrwałe i długofalowe schematy. Biorąc pod uwagę fakt ,że ludzie wolą swój stary komfort ,niż takie przemeblowania to uważam ,że szansa sukcesu to 1%. Trzeba być jednym na stu po prostu. Nie znaczy to ,że trzeba dać sobie spokój. Może ,a nóż się uda. Jednak szanse są małe bo przyczyna to nie pikuś i odkładanie jej na później ,czy tematy zastępcze (typu zarobki) czarują rzeczywistość. To trochę tak jakby w wieku 25-30 lat uznać ,że się zostanie programistą ponieważ oni dobrze zarabiają ,a jedyne zainteresowanie komputerami do tej pory to oglądanie filmów, granie w gry i serfowanie po necie. Prawie wszystko jest możliwe. Jednak prawdopodobieństwo pokazuje co zdarza się częściej ,a co rzadziej. Dobrą opcją jest pójście z daną sprawą do terapeuty poznawczo-behawioralnego ,aby obiektywnie i rzetelnie przyjrzeć się danej kwestii ,zahamowaniom ,które się z nią wiążą i realnie wyznaczyć drogę najeżoną małymi celami. Podchodźmy poważnie do problemów ,a nie bądźmy optymistami w imię zasady: "jakoś to będzie" ,"wszystko się samo ułoży". Przez tyle lat się nie ułożyło to dlaczego ma teraz?
Edit: Down: Małżeństwa tak

[rewolucjonista]

A ja lubię te małżeństwa na ostatni dzwonek. Oboje grubo po 30stce. Wtedy nie ma czasu na bajer, randki, po prostu kwestia dogadania się to jak transakcja w sklepie. Ale z tego co widzę, to te małżeństwa ratujące od staropanieństwa/starokawalestwa są najbardziej udane.

[Amandil]

Być może opcja dania sobie spokoju to w takiej sytuacji rzeczywiście najlepsze rozwiązanie.

[Luna]

Ale z tego co widzę, co ten małżeństwa ratujące od staropanieństwa/starokawalestwa są najbardziej udane.

Przypominają mi się komedie romantyczne, w których para przyjaciół obiecuje sobie, że będą razem, jak nie znajdą nikogo do 30

nawet jak sie ma 50 lat i nigdy nie miało się partnera to można go jeszcze znalezc i stworzyć satysfakcjonujący związek

Pewnie, że tak, o czym świadczy przykład mojego wujka. Ożenił się w wieku ok. 45 lat, a wcześniej chyba nikogo nie miał : )

Potrzeba świadomości i ogromnej chęci do zmiany ,aby przełamać tak długotrwałe i długofalowe schematy

A to niestety prawda, im dłużej tkwimy w rutynie tym jest ciężej.

[Amandil]

To Twój wujek miał szczęście że w końcu kogoś znalazł , ja będę tańczył z radości gdy uda mi się to choćby w wieku 45 lat.

[andello]

Mam trzydzieści lat i nigdy nie miałem dziewczyny . Ile powinienem zarabiać aby móc mieć jakieś szanse ? Wybaczcie ale ja naprawdę tego nie wiem a to dla mnie ważne.

ciekawe podejście
to, żeby z kimś być, trzeba mieć kasę? nie wiedziałem. ale biorę to na karb mojego wieku, widocznie takie czasy, że panny za darmo nie dają?

a tak na marginesie, może warto zadać inne pytanie: ile ona ma mieć kasy, żeby było ją stać na Ciebie?

[Floyd]

Tak czytam i czytam i jedno bym tylko powiedział - odpuść sobie.

To Twój wujek miał szczęście że w końcu kogoś znalazł , ja będę tańczył z radości gdy uda mi się to choćby w wieku 45 lat.

Nieważne jaka, stara, brzydka, głupia, bez poczucia humoru, byleby tylko ktoś na Ciebie biedaku spojrzał życzliwym okiem i jak ten pies wygłodzony się każdą obślizgłą kaszanką zadowolisz i będziesz szczęśliwy merdał ogonkiem...tragedia...

Pieniądze w związku są o tyle ważne, że nie mogą powodować jakiegokolwiek dyskomfortu. A Ty masz 30 lat i zerowe pojęcie o związkach, nie wiesz jak "kobieta działa", jesteś jak dziecko we mgle. Będziesz musiał mieć dużego farta jeżeli uda Ci się znaleźć jakąś mamuśkę, która zechce Cię wychować.

Przykro mi że tak mówię no ale na straszną ofiarę się kreujesz, brak kasy, fobia, nic do zaoferowania. Może czas nad sobą popracować?

[BlankAvatar]

Dobrą opcją jest pójście z daną sprawą do terapeuty poznawczo-behawioralnego ,aby obiektywnie i rzetelnie przyjrzeć się danej kwestii ,zahamowaniom ,które się z nią wiążą i realnie wyznaczyć drogę najeżoną małymi celami. Podchodźmy poważnie do problemów ,a nie bądźmy optymistami w imię zasady: "jakoś to będzie" ,"wszystko się samo ułoży". Przez tyle lat się nie ułożyło to dlaczego ma teraz?

Biorąc pod uwagę fakt ,że ludzie wolą swój stary komfort ,niż takie przemeblowania to uważam ,że szansa sukcesu to 1%. Trzeba być jednym na stu po prostu.

fascynujace jest przygladaniu sie temu 'zagrzewaniu do walki', przy jednoczesnym sabotazu. nie pomyslales, ze wlasnie przez to, nie udalo tobie sie wyleczyc? pomijajac fakt, ze logika twojej argumenatacji zbliza sie do niedowiarstwa w skutecznosc dzialania okularow, czlowieka ktory przez cale zycie mial wade wzroku: 'skoro przez cale zycie zle widze, to jak moga mi pomoc okulary?'

jedyne co cie powstrzymuje to domniemany wstyd. no bo zauzymy, ze masz 45 lat i sie wyleczyles z fobii: jestes pewnym siebie, zdrowym czlowiekiem. no i szukasz sobie kobiety. dla ciebie to juz teraz wizja pelna wstydu: jakim trzeba byc frajerem, zeby w tym wieku szukac kogos? co inni powiedza? co to za kobieta bedzie? pewnie jakis najgorszy patol, co poluje na frajerow jak ja! no bo co innego (dobrego) mogloby mnie spotkac? amrite?

zupelnie pomijasz fakt, ze jako czlowiek wyleczony, nie mialbys takich 'dylematow' w glowie.

[rewolucjonista]

Ale coś w tym temacie jest. Wczoraj widziałem naprawdę dobrą laskę... chętnie bym ją (...) I szła z takim brzydkim palantem. I to jeszcze niższym od niej. A wysiedli z jego dosyć ciekawego samochodu. Koleś miał olewający stosunek do niej, a ona szła za nim jak na smyczy. Tu musiał być wątek czysto finansowy. Nie uwierzę, że tu w jakiś paradygmat romantyczny romeo i julia

[uno88]

@up
Wyleczyłeś się z fobii ,więc sam możesz ocenić ,czy było to zdarzenie epizodyczne ,czy proces. Jeśli to był epizod to można na niego czekać. Jeśli proces to należy go rozpocząć ,a nie czekać. Mój pesymizm wynika z tego ,że część ludzi jest tak przyzwyczajona do swojej fobii ,że nigdy tego procesu nie rozpocznie. Jeśli ktoś ma trochę lat na karku to moim zdaniem zachodzi duże prawdopodobieństwo ,że jest właśnie w tej grupie. Moje niedowiarstwo nie jest skierowane przeciwko okularom. Nie wierzę w to ,że człowiek ,który był całe życie słabowidzący ,ma jeszcze jakąś motywację to zmiany tego stanu. No i przede wszystkim wiary ,że zmiana stanu jest w ogóle możliwa.

[BlankAvatar]

ye, to jest duzy problem -tutaj- przy zaburzenaich osobowosci, ze czlowiek zyjac z zaburzeniem dlugo, nie wierzy (nie rozumie) ze moze byc inaczej. brak motywacji wydaje sie wiec byc 'naturalnym' wynikiem kiepskiego stanu rzeczy, a nie dostrzega, ze jest to po prostu kolejny mechanizm podtrzymujacy zaburzenie.

chyba wazniejszym czynnikiem od motywacji czy wiary w procesie leczenia jest wgląd. bo motywacje zdarza mi sie tracic, ale juz nie moge przestac zauwazac co jest (jedynie) wynikiem choroby, a co - rzeczywiste.

[gośćx]

a tak na marginesie, może warto zadać inne pytanie: ile ona ma mieć kasy, żeby było ją stać na Ciebie?

Jej wystarczy, że jest zgrabna i ma w miarę ładną buzię.

[Amandil]

Mimo całej nędzy mego stanu branie pieniędzy od kobiety uważam za hańbę. Nie chcę być dla żadnej pani ciężarem.

[Gość]

dzisiaj "takie" czasy, że i wiele pań nie chciałoby być na Twoim utrzymaniu

[Amandil]

Chciałaś powiedzieć nie oglądać mnie na oczy . Fakt.

[ZgarbionyFred]

Jej wystarczy, że jest zgrabna i ma w miarę ładną buzię.

I tylko 8 cm by ją w pełni zadowolić. :ups:
(Wiem wiem, biję się w głowę za ten tani szowinistyczny żart. :zabawa

[Amandil]

Przykro mi że tak mówię no ale na straszną ofiarę się kreujesz, brak kasy, fobia, nic do zaoferowania. Może czas nad sobą popracować?[/quote]

Łatwo Ci mówić skoro ja nie umiem nawiązywać więzi społecznych i jestem taki dokładnie jak mnie opisałeś...

[andello]

a tak na marginesie, może warto zadać inne pytanie: ile ona ma mieć kasy, żeby było ją stać na Ciebie?

Jej wystarczy, że jest zgrabna i ma w miarę ładną buzię.

poza tymi "atrybutami" może być zwykłą kretynką, wolałbym osobiście mniej zgrabną pupę, skazę na pyszczku, ale w zamian przeuroczą inteligencję i olbrzymie poczucie humoru.

ps
nie zaszkodziłoby, jakby miała wszystko naraz, łącznie z kasą z której bym żył.

[Floyd]

Łatwo Ci mówić skoro ja nie umiem nawiązywać więzi społecznych i jestem taki dokładnie jak mnie opisałeś...

Nie łatwo mi powiedzieć, tylko ja też mam swoje problemy związane z fobią i z toną innych rzeczy, ale to nie ma nic do tego. Ja po prostu uważam za nieodpowiedzialne w takim stanie szukać sobie partnerki, którą obarczysz toną swoich problemów.

Związek to nie terapia, ludzie to nie tabletki, nie da się sobie kupić miłości za żadne pieniądze, ale ja też nie wierzę w takie bajkowe wersje, że znajdziesz sobie dziewczynę i nagle staniesz się zaradny, komunikatywny i kochany.

Dobra, może znajdziesz sobie jakąś laskę która lubi niańczyć życiowe niedorajdy i oboje będziecie się paplać w swoim nieszczęściu, ale wtedy wróżę wam wspólny pokój w szpitalu psychiatrycznym.

Chodzi mi o jedno - najpierw nieco postaw siebie na nogi, a gdy będziesz w stanie zaoferować kobiecie cokolwiek, a przede wszystkim jakieś poczucie bezpieczeństwa, bo to jest bardzo ważne, to wtedy szukaj. Ze swoimi problemami trzeba się rozliczyć samemu, pomoc bliskich jest ważna, ale nikt nikogo nie zbawi tak o.

[andello]

fobicy lepiej się dogadują z własną płcią , szczególnie gdy chodzi o sprawy intymne, więc ja bym mówił o partnerze, jak najogólniej, zamiast o płci.

[masterblaster]

@Amandil, szukasz tutaj chyba wymówki a nie dziewczyny.
Chcesz dziewczynę? To gadaj z dziewczynami. Zaryzykuj.
Opłaci się być optymistą - szczególnie gdy nie ma wiele do stracenia.