nie umiem wyjść z domu

[Jarg]

Mam dwadzieścia sześć lat, a jestem w sumie emerytką, a przynajmniej takie życie prowadzę.

Już kilka razy różni ludzie mówili o mnie "emeryt", "stary dziad" a to chyba i tak były eufemizmy. Do tego nie wyglądam na swoje 26 lat raczej na 19- 21. W gimnazjum doszedłem do wniosku że jak dorosnę to zostanę emerytem. No i mam czego chciałem...

A mój dom to jest czarna dziura. Dopóki jestem na zewnątrz to mam plan że wrócę tam tylko na chwilę przebiorę się/zjem coś na szybko/zabiorę jakąś ważną rzecz i wychodzę gdzieś dalej. Przechodzę przez drzwi klatki schodowej jak nie przymierzając przez "horyzont zdarzeń" i już mam tysiąc powodów żeby nie wychodzić. Jeszcze musze pozmywać, sprawdzić coś w intrenecie, porozmawiać z kimś, posprzątać, znowu sprawdzić coś w intrenecie, robi się późno i okazuje się ze w sumie to już nie mam po co wychodzić...

Prokrastynacja czy ki diabeł?

[Sugar]

Ja w domu mam mało motywacji raczej, ale jak jestem gdzieś na przykład na wyjeździe czy coś, całkiem sama, to sobie ze wszystkim świetnie radze. A jak siedzę w domu to jest milion powodów dla których nie warto czegoś tam robić.

[Fearless]

Ja rzadko wychodzę z domu. Jak się z kimś nie umówię to istnieje raczej niewielkie prawdopodobieństwo że wyjdę. Jeżeli mam iść gdzieś sam to często znajduję wymówkę a to za zimno, a to za gorąco, a to pada, a to wiatr za mocno wieje i.t.d.