Czy ktokolwiek z Was wyleczył się z Fobii społecznej?

[lotte]

Witajcie ! Chciałabym podzielić sie z Wami moja historia. Mam wielka nadzieje, ze bedzie ona konstruktywna dla kogoś z Was. Na forum trafiłam jakies 3 lata temu kiedy to zaczelam googlowac i poszukiwać przyczyny mojego problemu. Dotarłam tutaj! Przeczytałam z czym sie zmagacie i stwierdziłam, ze prawdopodobnie mam podobny problem. Postanowiłam dzialac i znalazłam psychologa, ktory zdecydował sie mnie prowadzić. Początki były okropne! Pamietam moja pierwsza wizytę, kiedy to siadłam na fotelu powiedziałam, ze mam fs i potrzebuje pomocy. Wtedy miałam cicha nadzieje, ze da mi kilka wskazówkę wyjdę stamtąd i nigdy tam juz nie wróce. W kolejnych tygodniach wlasciwie nie miałam ochoty tam chodzić bo czułam, ze jest to pozbawione jakiekolokwiek sensu. Ten ciężki okres udało mi sie przetrwać z jej pomocą. W trakcie terapii wyszło mnostwo moich z pozoru małych problemów, ktore były efektem mojej dużej nieśmiałości, niepewności i dużej niechęci do mężczyzn, z których początkowo nie zdawałam sobie sprawy. Trzy lata terapii sprawiły, ze stałam sie świadoma kobieta, ktora dokładnie wie czego chce, a co wazne wie tez czego nie chce. Wydaje mi sie, ze fs w dużej mierze jest wynikiem dążenia do perfekcji i nieumiejętnosci dawania sobie szansy na popełnienie błędu. Musimy sobie uświadomić, ze nikt z nas nie jest świetny we wszystkim. Ok, odczuwam lek.. Trudno! To jest jedynie moment, ktory wcale nie definiuje mnie całościowo. Nie oznaczona to, ze jestem chodzacym lekiem i niczego poza tym nie ma we mnie. To jest jedynie wycinek z mojego życia. Ze swojej strony mogę powiedziec, ze nie dążę juz do bycia idealna i perfekcyjna w każdym aspekcie życia. Daje sobie możliwość na popełnienia błędów i powoli przestaje odczuwać winę za swój nieideal. Paraliżujący lek minal, choc pogodziłam sie z faktem, ze bedzie sie pojawiał, bo nigdy nie bedzie idealnie! Każdy człowiek przechodzi przez podobne stany i wg mnie kluczem jest pogodzenie sie z tym kim naprawde jesteśmy i z faktem, ze inni nie bedziemy. Czy wyjście z fobii jest możliwe? Mysle, ze jest możliwe, ale wymaga wiele pracy nad soba, czasami wieloletniej tak jak było w moim przypadku. Prawda jest taka, ze to co 3 lata temu nie było dla mnie osiągalne to dzisiaj mam to na wyciagnięcie ręki ! Chciałabym Wam zyczyc tego, abyście nigdy nie ustawi w przekonaniu, ze warto walczyć o siebie ! Pozdrawiam

[Zasió]

"Trzy lata terapii sprawiły, ze stałam sie świadoma kobieta, ktora dokładnie wie czego chce, a co wazne wie tez czego nie chce"

Od kiedy terapia pomaga odkryć, czego się chce?

[lotte]

Jesli masz mądrego psychologa, zadajacego odpowiednie pytania to sama dochodzisz do wniosku jakie sa Twoje oczekiwania wzgledem zycia

[Zasió]

a istnieje coś takiego, jak mądry psycholog zadający mądre pytania?
tak, wiem, wszyscy tacy, tylko pacjenci zawsze za głupi może to i racja...

czy wtedy warto walczyć?

[RedIsABeautiful]

"Wydaje mi sie, ze fs w dużej mierze jest wynikiem dążenia do perfekcji i nieumiejętnosci dawania sobie szansy na popełnienie błędu. Musimy sobie uświadomić, ze nikt z nas nie jest świetny we wszystkim."

Ale jak te błędy popełnia się cholernie często, ew. nie popełnia tylko dlatego że się rezygnuje z prób? Nie można być świetnym we wszystkim, ale mam wrażenie że ja nie jestem świetny w niczym. Nikomu nie udaje się wszystko, ale co jeśli Tobie nie udaje się nic? No prawie nic.

[forac]

też mi się zdaje, że jestem tragiczny we wszystkim a fs to tylko skutek a nie przyczyna, pewnie najpierw musiałbym się wyleczyć z nieudacznictwa heh

[masterblaster]

'Niefobiki' chyba całkiem często są okropnymi łajzami, tylko że albo niezbyt się tym przejmują albo nie zdają sobie z tego sprawy..

[forac]

a no pewnie można być nieudacznikiem bez fobii wczoraj sobie obejrzałem animacje megamind i tam jest wątek jak taki nieudacznik dostaje supermanskie moce , ale mimo to odpowiednik lois lane daje mu kosza, nawet w bajkach twierdzą , że z bata nie ukręcisz heh

[BackInBlack]

Witam, dziś chciałem wejść w interakcję z ludźmi zakładając fikcyjne konto na facebooku. Siłą rzeczy zafundowałem sobie małą terapię, ale gdy zaprosiłem całkiem sporą grupę osób (ok 200) to się wystraszyłem. Po pierwsze mimo iż byłem anonimowy, to i tak źle czułem się odpowiadając na wiadomości, w głębi duszy czułem, "co pomyśli sobie osoba której odpisałem, nawet jeśli ukrywam się pod maską nieistniejącego faceta". Mam wątpliwości nawet pisząc ten post " bo co pomyślą sobie inni którzy przeglądają to forum. Czy to już fobia? Mam wynik w teście liebowitza 112

[kertoip]

Jako osoba cierpiąca na fobie od wczesnego dzieciństwa ( nie wiem czy można się urodzić z fobią, jeżeli tak to pewnie jestem fobikiem od urodzenia) uważam, że nie można się z tego wyleczyć. Można najwyżej nauczyć się jakoś w miarę funkcjonować na tym świecie, ale fobikiem się jest do końca życia. Być może ci, których to ścierwo dopadło gdy byli już nieco starsi mają większe szanse na powrót do normalności. U mnie i niestety pewnie w wielu podobnych przypadkach ślady w psychice są poważne i nieodwracalne

[Jan Palmowy]

Mam wątpliwości nawet pisząc ten post " bo co pomyślą sobie inni którzy przeglądają to forum. Czy to już fobia?

Spoko Jerzu, przecież każdy kto ma tu konto w jakimś tam stopniu ma coś z gorem. Wszyscy jesteśmy pod tym względem podobni więc nie ma się co krępować. Co do pytania to w sumie jaka różnica czy fobia czy nie? Coś jest nie tak, masz problem i nieważne jak będziesz go nazywał.

[psyche]

x

[Divine]

Amerykański seryjny zabójca Ted Bundy wyleczył się z fobii społecznej lub przynajmniej z silnej nieśmiałości.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ted_Bundy

Dał się poznać jako zdolny uczeń Woodrow Wilson High School, był też aktywnym działaczem lokalnego kościoła metodystów i zapalonym skautem. Mimo tego był bardzo nieśmiałym chłopcem, który nie potrafił nawiązywać przyjaźni z rówieśnikami i pozostawał samotny.

W 1967 Bundy nawiązał poważniejszy związek miłosny ze „Stephanie Brooks” (imię i nazwisko zmienione), jednak rok później dziewczyna ukończyła studia i zerwała znajomość, określając Teda jako niedojrzałego i pozbawionego wszelkiej ambicji. W tym samym czasie odkrył prawdę o swojej rodzinie (inne źródła podają, że miało to miejsce wcześniej). Nastąpiła w nim duża przemiana, stał się pewnym siebie i przebojowym mężczyzną. Zaangażował się w kampanię o uzyskanie nominacji prezydenckiej z ramienia Partii Republikańskiej dla Nelsona Rockefellera, wznowił studia, ciesząc się sympatią kolegów i wykładowców.

[vesanya]

Wniosek? Nie warto się leczyć z fobii, bo można skończyć jako seryjny morderca.

[Zasió]

[psyche]

x

[grego]

norma, u mnie jest to samo, jak się czuje lepiej, jestem pewniejszy siebie to znika empatia, wrażliwość i pojawia się chłód emocjonalny. Ale to może tak ma właśnie być, a poprzednie stan jest złudny?

[psyche]

x

[bulletskater]

xxxxxxx

[Proxi]

Panowie i Panie. Czy ktoś z was kiedykolwiek w życiu brał udział w jakiejś walce na przysłowiowej ulicy czy nigdy tego nie robiliście? Jeśli tak to czemu, jaki był wynik i jak to jest - podczas bójki fobia nagle znika w nicość, a potem pewność siebie rośnie? Jeśli nie to czy macie czasem ochotę komuś dać w pysk?
Poważnie pytam

Panie, i to ile razy, wczoraj ze 200 ich było, żaden nie przeżył.

[grego]

Ja ostatnio to chyba w podstawówce sie prałem, później już nie. Zresztą zawsze unikałem imprez, dyskotek to i okazji nie było.

[karmazynowy książę]

A właśnie jak już tak wszedłem na temat bójek itd. to może przy okazji spytam wszystkich z forum co by nie zakładać nowego tematu:
Panowie i Panie. Czy ktoś z was kiedykolwiek w życiu brał udział w jakiejś walce na przysłowiowej ulicy czy nigdy tego nie robiliście? Jeśli tak to czemu, jaki był wynik i jak to jest - podczas bójki fobia nagle znika w nicość, a potem pewność siebie rośnie? Jeśli nie to czy macie czasem ochotę komuś dać w pysk?
Poważnie pytam

Od kilku miesięcy mam ogromną ochotę na solówkę z kimś.
Kilka razy próbowałem prowokować niebezpieczne sytuacje, ale nikt mnie nie zaczepił. A sam nie chce tego robić, bo źle bym się czuł jako "agresor". Nawet raz byłem już przygotowany na walkę, ale nic z tego nie wyszło.
Liczę się z tym, że raczej przegram, ale zupełnie się tym nie przejmuje.
Jeden z moich celów na ten rok to jakaś poważna bójka.

[Sydney]

Tyler bylby dumny

[stap!inesekend]

W 1967 Bundy nawiązał poważniejszy związek miłosny ze „Stephanie Brooks” (imię i nazwisko zmienione), jednak rok później dziewczyna ukończyła studia i zerwała znajomość, określając Teda jako niedojrzałego i pozbawionego wszelkiej ambicji. W tym samym czasie odkrył prawdę o swojej rodzinie (inne źródła podają, że miało to miejsce wcześniej). Nastąpiła w nim duża przemiana, stał się pewnym siebie i przebojowym mężczyzną. Zaangażował się w kampanię o uzyskanie nominacji prezydenckiej z ramienia Partii Republikańskiej dla Nelsona Rockefellera, wznowił studia, ciesząc się sympatią kolegów i wykładowców.

Można powiedzieć, że to wszystko przez tę wredną sukę.
Aczkolwiek to, co przeczytałem w całym artykule na Wikipedii, raczej pokazuje, że skłonności te miał od dawna - i tylko może wyszły one w końcu na jaw.

[estera]

Nie da zmienić się w psychopatę w dorosłym życiu, nawet gdyby ktoś bardzo chciał. Z tym się rodzi lub ewentualnie może się to zaburzenie pojawić we wczesnym dzieciństwie w wyniku jakiś złych przeżyć, ale i tak trzeba mieć do tego genetyczne predyspozycje. Już nie mówiąc o tym że fs jest skrajnym przeciwieństwem psychopatii.