Gdzie pracujecie mając OU

[Bramborka90]

Ja jakiś rok po studiach trafiłam do korporacji i tak sobie od jakiegoś czasu siedzę i klepię w klawiaturę (na początku zaliczyłam jeszcze dział gdzie miałam kontakt z klientem)  Nie jest to praca moich marzeń, chciałabym robić coś innego, ale doszłam do takiego momentu, że chodzenie tam nie napawa mnie już lękiem i nie wpadam w panikę. Jest przewidywalnie - co raz jest błogosławieństwem, a innym razem przekleństwem. Na razie jest jak jest.

[ult]

Mam kontakt z klientem i już dość mało lęku odczuwam z tego akurat powodu, przynajmniej o ile jest to Dzień dobry, dziękuję, do widzenia. Small talk, wiadomo, haa tfu. Ale długo mi to zajęło żeby się uodpornić, potem pojawiło się czerwienienie na twarzy i było już bardzo źle, ale jak ustąpiło to od tego czasu mam lepszy okres jeśli chodzi o pracę. Choć szału nie ma, to porównując do tego co było dawniej, to nie jest źle. Oczywiście dalej fobia daje się we znaki, zresztą odczuwam dużo stresu związanego z pracą i w ogóle innych niefajnych emocji - znużenie, gniew, dolegliwości jelitowe do tego itd. To jednak nie jest praca dla mnie, nie odnajduję się dobrze w tego typu pracy i pewnie nigdy nie będę.

[Użytkownik 102280]

Jeżeli chodzi o pracę dla osoby z OU to akurat można powiedzieć że wygrałem na loterii
Pracuje jako elektronik, serwisuje autobusy i tramwaje. W praktyce wygląda to tak że 90%czasu siedzę na warsztacie i robię co chcę (np. oglądam jakiś film)bo nie ma roboty, a najbliższa żywa istota znajduje się ode mnie jakieś 100m xD

Super... Właśnie się dowiedziałem że są redukcję etatów i na 90% będę zwolniony...depresjo witaj..od 2 dni spać nie mogę i wymiotuje na samą myśl o tym. No i wróciły myśli samobójcze... które najprawdopodobniej się spełnią jak do tego dojdzie

[Karol1991]

Jeżeli chodzi o pracę dla osoby z OU to akurat można powiedzieć że wygrałem na loterii
Pracuje jako elektronik, serwisuje autobusy i tramwaje. W praktyce wygląda to tak że 90%czasu siedzę na warsztacie i robię co chcę (np. oglądam jakiś film)bo nie ma roboty, a najbliższa żywa istota znajduje się ode mnie jakieś 100m xD

Super... Właśnie się dowiedziałem że są redukcję etatów i na 90% będę zwolniony...depresjo witaj..od 2 dni spać nie mogę i wymiotuje na samą myśl o tym. No i wróciły myśli samobójcze... które najprawdopodobniej się spełnią jak do tego dojdzie

moze jednak nie trafi na ciebie : ) Współczuję, szczególnie ze chyba lubisz to co robisz.

[Enigma23]

Ja miałem wybitne szczęście, trafiłem do pracy właściwie zaraz po obronie magisterki. Minęły chyba dwa miesiące... I wtedy się zaczęło. Przeżyłem jeden z większych epizodów depresyjnych w swoim życiu. Jako osoba o niskim poczuciu wartości i wycofana, przez cały czas czułem niedopasowanie i ogromny lęk, który przerodził się w właśnie depresję. Teraz jest lepiej ale wciąż w rozmowach z ludźmi o wyższym stanowisku, czuję się jak na rozmowie dziecka z podstaówki z nauczycielem, tzn. zmieniony głos itp.

... a pracuję w dziale handlowym firmy z nietypowej branży, bo zajmującej się produkcją przenośników taśmowych i kolejek podwieszanych stosowanych w kopalniach węgla. Pisząc o dziale sprzedaży mam na myśli sporządzanie ofert handlowych, startowanie w przetargach, prowadzenie aukcji elektronicznych itp. Dwa największe problemy na tą chwilę są takie, że w sumie nie mam wiedzy technicznej, więc czasem, chociaż po dwóch latach wiem o co chodzi, to nie potrafię odpowiednio nazwać tego co oferuję, tylko spisuję z zapytania, no i fakt, że nie mam prawa jazdy. To drugie może być czynnikiem przez który nie dostanę przedłużenia umowy, czego się cholernie boję

[Skowyt]

Pracuje w branży lotniczej jako monter i jestem w tym dobry... W sumie to nawet lubię moją prace i ludzi z którymi przebywam.

[Mike]

Teraz to nigdzie, bo rząd wszystko pobanował..oby nie na zbyt długo.

[damiandamianfb]

Ja dowożę jedzenie z różnych restauracji i w obecnym momencie jest to dla mnie prawie jak praca marzeń Mogę sobie siedzieć na mieście i obserwować ludzi, być wśród nich, ale jednocześnie nie za blisko, krótkie rozmowy i inni ludzie cały czas, jazda na skuterze też mnie cieszy. Przede wszystkim nie czuje się jak w typowej pracy i nie mam lęku przed nią. Pierwsza taka praca w moim życiu, a próbowałem już ponad 10 innych. Super uczucie odkryć, że jednak można sobie znaleźć taką pracę, która nie będzie koszmarem po nocach.

[Smętny]

4-osobowe biuro. Jesteśmy podwykonawcą jednej dużej firmy i nikt "obcy" do nas nie przychodzi, ani my (pracownicy) też nie musimy się z nikim spotykać, wystarczy że szef od czasu do czasu jedzie na spotkanie. Dostałem się tu trochę przez przypadek 10 lat temu (bo to branża nie do końca zgodna z moim zawodem), i nie wiem co zrobię jak szef w końcu zwinie interes.