Czym jest fobia społeczna? Czy to mnie dotyczy?

[madzix999]

Pozbycie się tych fobii samemu jest możliwe.Każdy ma w sobie tę moc. Wystarczy silne postanowienie: nie będę marnował sobie życia, szkoda czasu na nerwy, nieśmiałość to tylko przeszkoda. Ja zmieniłam swoje nastawienie gdy wyprowadziłam się na studia do innego miasta. Najważniejsze jest zdeterminowanie.Twoim celem powinno być: całkowita zmiana dotychczasowego sposobu życia.Posiadanie takich postanowień i planu pozwoli ci na zdobycie pewności siebie. Należy pamiętać, że nowi ludzi których poznasz nie będą się z ciebie śmiać jeżeli wykreujesz swój wizerunek w odpowiedni sposób. Chyba najlepszym sposobem jest zaprzyjaźnienie się z jakimiś sangwinikami, którzy zarażą cię swoją miłością do życia.Dzięki nim poznasz mnóstwo nowych ludzi i nauczysz się być częścią grupy, a nie tylko cieniem.

[uno88]

Pierwszy post i w takim pozytywnym tonie. Super, witam na forum. Oby więcej takich postów.

[Izzi]

witam chcialam was zapytac czy lek przed pracą przed ludzmi w niej przed opinia innych i wykorzystywaniem mnie w pracy oraz lek ze sobie nie poradze to fobia i jakie leki moga na to pomóc?Ponieważ w zyciu sobie przez to nie radze i nic nie moge osiagnąc a mam juz 26lat...Mam tez lęk przed ciążą,porodem,bólem...

[Szyszka]

Jeśli chodzi o leki to musisz iść do specjalisty. I też nie licz na to, że magicznie zadziałają, ale mogą wspomóc. Jak masz tylko lęk przed tym to nie koniecznie musi to być fobia społeczna, może masz związany z tym jakiś uraz? Ale lepiej to sprawdzić. My jedynie możemy sugerować. Chyba, że są tu jacyś znawcy ;3

[niepewna90]

Witam.
podejrzewam u siebie fobię społeczną, jednak do tej pory nie chciałam dopuścić do siebie tej myśli. Może dlatego, że moje skarżenie się na początku było bagatelizowane przez najbliższych, bo przecież "każdy się stresuje, denerwuje. Nie ty jedna". Poza tym od zawsze byłam osobą ambitną i nie dopuszczałam myśli, że coś może mi się nie udać. Sporadyczne porażki, które pojawiły się dopiero w liceum, znosiłam dość kiepsko.
Przełom nastąpił jednak w LO. Moja chora chęć bycia naj doprowadziła minie do ostrej nerówki w szkole. Doszło do tego, że idąc na sprawdziany szłam tak zestresowana, że ręce latały mi jak szalone, nie mogłam normalnie napisać zdania. To była trauma.

Od tamtej pory się zaczęło.

Zaczęłam w każdej sytuacji zwracać uwagę na swoje dłonie i to czy drżą czy nie.

Sama jestem zła na siebie, że tego nie zignorowałam. Ale niestety to było zbyt dużą porażką dla mnie, którą rozpamiętywałam.

Nie chciałam się poddawać (i do tej pory nie chcę, mam nadzieję, że sobie z tym poradzę), więc próbowałam się sprawdzić na lekcjach przed klasą, co skończyło się niestety porażką.


Poszłam na studia wymagające opanowania, bo stwierdziłam, że DAM RADĘ. Początkowo nawet udawało mi się bez trzęsawicy, ale niestety z czasem to wróciło.

Dodatkowo jestem tak przerażona moją ułomnością, że problemem stały się dla mnie: jedzenie w towarzystwie czy picie z filiżanki.


Co mi radzicie?

[BlankAvatar]

no to sa jakies objawy nerwicowe. do lekarza jesli sama sobie z tym nie radzisz

[matheusz90]

Sądzę tak jak przedmówca że powinnaś udać się do lekarza.

[Sugar]

Korzystamy z wyszukiwarki.

[niepewna90]

Dzięki za odp.
Polecacie mi iść do psychiatry? Czy może zacząć od wizyty u psychologa?

[gość]

ręce latały mi jak szalone, nie mogłam normalnie napisać zdania

Jeżeli nadal tak masz, to osobiście polecę ci obydwie formy, ale jak się boisz psychiatry, to porozmawiaj o tym z psychologiem, mniej więcej powinien ci nakreślić twoją sytuację, doradzić i jeszcze zaproponować terapię.

[niepewna90]

Dzięki. Nie boję się psychiatry, w obecnej sytuacji pójdę wszędzie, gdzie mogą mi pomóc.

[nieżywy]

Witam. Jestem niemal pewien.. Że jestem jednym ze "szczęśliwych" posiadaczy przypadłości o nazwie fobia społeczna.. Zacznijmy od tego:

- Kilka lat temu nie bardzo lubiłem jeść czy pić cokolwiek w towarzystwie obcych ludzi, lub dalszych znajomych, teraz nie ma nawet o tym mowy

- Boję się spojrzeć komukolwiek w oczy, po prostu nie jest to dla mnie możliwe (chyba że tylko chwilę i to w oczy najbliższych znajomych). Dodatkowym minusem tutaj jest fakt że moja samoocena jest.. bardzo negatywna

- Rozmowa. Będąc w towarzystwie np. 15 osób w tym może dwóch znajomych, nie potrafię się pierwszy odezwać. Jeżeli ktoś mnie o coś zapyta to owszem, jakąś tam odpowiedź dam.. Ale zwykle nie dłuższa niż dwa wyrazy

- będąc w sklepie wydaje mi się że ochrona czy inni pracownicy się na mnie dziwnie patrzą, czuje się jakbym coś wynosił (zdenerwowanie)

- Nawiązywanie znajomości nie możliwe. Nie potrafię się odezwać w towarzystwie kilku chłopaków pierwszy, a co dopiero zagadać do dziewczyny..

- kiedy jakoś uda mi się rozmawiać z jakąś dziewczyną (zapyta o coś pierwsza) to jak wyżej, odpowiadam małą ilością słów, mało o co pytam, nie patrzę w oczy.. czuje się podenerwowany.

Mógłbym jeszcze trochę wymieniać.. Więc pytania:

1. Czy to co wymieniłem to są na pewno objawy fobii społecznej
2. Zna ktoś jakieś ćwiczenia żeby jakoś samemu wyjść z tego? Niby dużo jest tego w internecie, ale natknąłem się na np. płatne książki
3. Czy i czym mógłbym się "wspomóc" (chodzi mi o jakieś tabletki, ziółka uspokajające BEZ RECEPTY)

Wizyta u lekarza/psychologa bądź podobnej osoby nie wchodzi w grę. Pozdro[/u]

[beautifulsoul]

Witaj. Niestety nie jesteś sam, ja mam te samy objawy + kilka innych dodatkow..
Jak chcesz sobie pomóc nie idąc do lekarza? Moim zdaniem wizyta u lekarza jest niezbędna (mówię to ja, która od kilku lat się tam nie wybrałam, i jest coraz gorzej, więc bądź mądrzejszy i pójdź po poradę).. Pozdrawiam

[nieżywy]

Z kilku powodów nie chcę i nie mogę iść do lekarza

[bart]

cześć ,

twoje objawy wskazują na to że możesz FS mieć, choć wcale nie jest to przesądzone.

Fobie Społeczna jest diagnozowana dopiero wtedy
gdy jest przyczyną długotrwałego psychicznego cierpienia (lęku) i
powoduje znaczne zaburzenie funkcjonowania , czyli powstrzymuje Cię przed swobodnym zachowaniem w sytuacjach społecznych ale tez realizacją życiowych planów.

jeżeli chcesz walczyć z problemem sam , to moim zdaniem powinieneś się dowiedzieć przede wszystkim z czym masz do czynienia.
To i inne fora są świetnym źródłem informacji .

Na początek możesz przetestować się , używając testu Lebowitza który
dostępny jest również na tym forum. To da ci pojęcie o tym w jakim stopniu FS , cię dotyka.

Jeśli chodzi o autoterapię - to największym uznaniem cieszy się
"overcoming Social Anxiety step by step" Dr Thomas A. Richardsa,
która przetłumaczona została na polski jest dostępna do ściągnięcia w necie.

Fobia społeczna jest wysoce uleczalna, ale niestety tabletki ziołowe i przeczytanie poradnika , może nie być wystarczające.

Pierwszym krokiem jest , identyfikacja problemu - wtedy możesz coś z nim zrobić - więc jesteś na dobrej drodze- życzę powodzenia

pozdrawiam

[Mikal]

Witajcie. Nigdy nie myślałem o tym, że mogę być chory, raczej nieśmiały/dziwny/nielubiący ludzi. Przypadkiem jednak trafiłem tutaj i myślę, że może to być coś poważniejszego... Niektóre z objawów:

- mam niską samoocenę, długo rozpamiętuję wszystkie porażki, zawsze zastanawiam się "co ktoś o mnie pomyśli"
- stojąc nawet w małym kręgu znajomych osób zazwyczaj tylko słucham i się nie odzywam
- poznawanie nowych ludzi to dla mnie udręka. Wolę kupić coś przez Internet niż w lokalnym sklepie tylko dlatego, że nie muszę z nikim rozmawiać.
- rozmawiać przez telefon potrafię tylko z osobami bliskimi i dobrze mi znanymi. Telefon od jakiegoś dalszego znajomego zawsze powoduje szybkie bicie serca. Nie lubię też dzwonić do kogoś w osobności innych osób, w miarę możliwości wychodzę gdzie indziej lub całkiem rezygnuję z rozmowy.
- myśl o wyjściu na imprezę przyprawia mnie o dreszcze, nawet wtedy, gdyby mieliby to być "sami swoi".
- nie poszedłem na maturę z polskiego - zbyt bardzo bałem się stania na środku i bycia przepytywanym.
- jedną z prac, w której próbowałem sił była praca w sklepie. Zrezygnowałem po... jednym dniu.
- bardzo boję się chodzenia na różnej maści występy. Zabierając młodszego brata do cyrku cały czas bałem się, że poproszą na scenę kogoś z widowni - mnie oczywiście
- nie potrafię skupić się na zadaniu, gdy ktoś patrzy mi na ręce
I tak dalej... jeden znajomy nawet stwierdził, że jestem aspołeczny.

W Teście Liebowitza otrzymałem 87 punktów
Rozumiem więc, że jest to coś więcej niż zwykła nieśmiałość?

[Darek80]

Witam serdecznie, ponieważ do końca nie wiem w czym leży mój problem, postanowiłem się poradzić. Otóż nie potrafię w ogóle ciekawie opowiadać.
Jeśli już przyjdzie mi coś mówić to moja mowa jest jakby nerwowa, niewyraźna, czasami też się zatnę, ale główny problem leży właśnie w chaotycznym mówieniu. Muszę czasami powtarzać coś nawet po 2 razy.Iść coś załatwić to to jest dramat. Nie potrafię do końca wytłumaczyć o co mi chodzi.Na pewno ludzi ja się nie boję, nie należę do osób nieśmiałych a na pewno do bardzo pewnych siebie. Jest to bardzo irytujące, ponieważ mówienie sprawa mi trudność.Chociaż z czytaniem trudnych tekstów raczej problemów nie mam. Od niedawna zażywam tabletki uspokajające Benospokój lecz do tej pory na niewiele się zdały. Mi się wydaję, że nie mam spokoju ducha. Może problem leży w czymś innym ?. Bardzo prosiłbym o pomoc

[rewolucjonista]

Jak dla mnie to na pewno nie fobia

[MarszałekFoch]

Popracuj z logopedą nad problemem niewyraźnego mówienia. Tacy ludzie pracują w poradniach psychologicznych, doradztwie zawodowym.

[Darek80]

a czy fobia społeczna skutkuje niewyraźną mową ?

[MarszałekFoch]

Fobia społeczna > człowiek rzadko się odzywa > możliwe problemy z wypowiadaniem się z powodu oczywistego braku kontaktów

Ja sam odzywam się rzadko w porównaniu z przeszłością i często faflunię, Myślę, że to także po części wina braku 2 zębów z boku.

[gemsa84]

hmmm jak dla mnie to fobia. Może nie jakaś strasznie wielgaśna, ale jednak. Nie boisz sie ludzi, ale boisz sie z nimi rozmawiać, czyli boisz sie ich opini, tego co sobie pomyślą jeśli palniesz jakieś głupstwo...myśle że wystarczy ci pare wizyt u psychologa i w końcu sie przełamiesz tego ci życzę.

[masterblaster]

Cześć Darek80. Zauważ, że prosisz o pomoc w miejscu gdzie z samego założenia nikt nie wie jak sobie z fantem 'tzw. fobii poradzić. Zresztą gdybyś poszedł do tzw. specjalisty, to on też 'leczniczego' efektu Ci nie zagwarantuje.
A wracając do lęku, może nie jesteś pewien tego co mówisz, albo tego czy chcesz to powiedzieć, albo może siebie nie jesteś pewien..?

[annette]

Darek, zależy co masz na myśli pisząc nie wyraźna mowa. Czy chodzi o jąkanie się czy nie wiem o ciche mówienie czy może chodzi ci o gubienie słów czyli że np nie potrafisz obrać w słowa, wyjaśnić, to co masz na myśli. W fobii społecznej występują problemy z wymową, bo skoro człowiek nie czuje się pewny siebie, rozluźniony to często ma właśnie problem z wymową. Tylko u każdego to się inaczej objawia. Być może nie każdy ma taki problem, tego nie wiem, ale dosyć często tak się dzieje.

[Sugar]

a czy fobia społeczna skutkuje niewyraźną mową ?

Tak, skutkuje. Jednak wynika to zdecydowanie ze stresu, a nie np z powodu wady rozwojowej aparatu mowy. W normalnych warunkach taki człowiek mówi całkiem zwyczajnie, spokojnie. Kiedy jesteśmy zestresowani, mówimy albo bardzo szybko, żeby jak najprędzej przestać zwracać na siebie uwagę, albo bardzo cicho, tak że inni nie umieją nas zrozumieć. Można też zacząć się jąkać. Człowieka w sytuacji stresowej "zatyka", tak jakby w płucach nagle stężał beton, trudno wtedy mówić normalnie, a świadomość, że ktoś to widzi i ocenia dodatkowo utrudnia zadanie.