Problem natury religijnej a fobia

[Fanka_Franco]

Witam

Chciałabym Was zapytać, czy macie problemy natury religijnej spowodowane
Waszą fobią. Tzn. np. ja mam - chodzi o to, że tradycyjnie codziennie się
modlę (jako katoliczce wydaje mi się to oczywiste), jednak nie lubię jak
ktoś to widzi. Napełnia mnie lękiem taka sytuacja, że np. jestem na
wycieczce wielodniowej z innymi, pora iść spać a nikt się nie modli.
"Wychylenie się" może narazić mnie na nieprzyjemności wiadomego
rodzaju,
a zkolei zaniechanie normalnej modlitwy byłoby religijnym tchórzowstwem i
będzie mnie to "obsesjonować" - wiecie pewno, o co mi chodzi.

Też macie takie problemy? Jakieś rozwiązania?

Pozdrawiam Was.

[Sugar]

To módl się po cichu... przecież nie musisz się z tym obnosic. chyba, że uważasz, że tylko głośna modlitwa jest ok. ja znam takie powiedzienie, że Bóg lubi jak się ludzie modlą ale jeszcze bardziej lubią jak sie Mu śpiewa... 8)

[Michał]

Tak jak mówi Sugar Sweet. Ja akurat pomyślałem, że klękasz i składasz ręce, a przecież to nie jest niezbędne, możesz się modlić jak leżysz.

[wilku]

Ja bym się bardziej zastanawiał jak dojść do kościoła i tam być spokojnym... No ale to też nie jest konieczne.

[Gość]

Jestem ateistą i nie mam żadnych problemów związanych z religią, a raczej brakiem wyznania

[befree]

hmm przychylam sie do tego co Michał napisał, wedle mojej wiedzy to modlitwa to swego rodzaju rozmowa z bogiem, którą mozna wykonywać w kazdej chwili bez narzuconej pozy,
a tak na marginesie, tez jestem ateistą, czy ja mam tylko wrażenie ze przyznanie sie do tego w naszym kraju to jakby powiedzieć ze sie ma aids, dziecko z 10 latką, czy ze jest sie zoofilem, albo chorym na trąd (ekstremisci moga polaczyc)? sporo sie mowi o tolerancji ale szkoda ze sie tylko mowi....

[luzik]

Osobiście nie lubię się modlić przy kimś klęcząc, jak nie jestem sama to modlę się na leżąco lub na siedząco, bo jak mówi ewangelia poniższa, wejdź do izdebki zamknij drzwi i módl się do Ojca twego...

Mt 6, 6
6 Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

[iksu88]

A mnie denerwują te wszystkie programy mtv. Jak na to patrze to mam wrażenie że każdy nowoczesny człowiek musi kochac czarnych, byc ateistą i nosic przy sobie kondony

[luzik]

A mnie denerwują te wszystkie programy mtv. Jak na to patrze to mam wrażenie że każdy nowoczesny człowiek musi kochac czarnych, byc ateistą i nosic przy sobie kondony

Ale nie Katolicy tak uczą a mtv, miksie nie musisz oglądać.

[befree]

hmm miks88 czyżbyś sugerował że moje przekonania wzięły sie z nowej mody przywleczonej wraz z mtv?

[Anomalia]

a tak na marginesie, tez jestem ateistą, czy ja mam tylko wrażenie ze przyznanie sie do tego w naszym kraju to jakby powiedzieć ze sie ma aids, dziecko z 10 latką, czy ze jest sie zoofilem, albo chorym na trąd (ekstremisci moga polaczyc)? sporo sie mowi o tolerancji ale szkoda ze sie tylko mowi....

Ja mam odwrotne wrażenie ,
przyznanie się do bycia katolikiem często kończy się stwierdzeniem " moherowy beret "

Ani jedno ani drugie nie jest mile widziane, choć bycie katolikiem niż nie bycie katolikiem jest zdecydowanie milej widziane.
Ja jestem wierząca, ale nie jestem katoliczką. I to też niedobrze, bo katolicy mnie zawsze chcą od razu nawracać na katolicyzm.
Prawda jest taka, że Polakom brakuje tolerancji i wyrozumiałości. Ot co. Stąd te problemy.

[luzik]

Ja jestem Katoliczka i nawet słucham Radia Maryja i przezywają mnie różnie a ja to mam daleko, daleko, przecież przez te wyzwiska nie zmienię swojej wiary

[iksu88]

hmm miks88 czyżbyś sugerował że moje przekonania wzięły sie z nowej mody przywleczonej wraz z mtv?

Nie bije tu do ateistów. Tak tylko poruszyłem ten temat bo mnie to denerwuje.
***

A tak przy okazji to mój 100-tny post

[ion]

...

[Michał]

Nie ma słów, żeby to skomentować jest mi po prostu bardzo smutno i przykro, bo też tak mam. [Obrazek: smutny.gif]

[Fanka_Franco]

Niestety... (

[Kaktus]

Tak mi przyszło coś do głowy, a'propos tego tematu.
Wprawdzie jestem niewierzący niepraktykujący, ale jak jeszcze bylem niewierzący praktykujący to zawsze mi potworne problemy sprawiała spowiedź Nie mogłem się przemóc i pójść do tej śmiesznej drewnianej budki, by tam (o zgrozo) opowiadać, co zrobiłem złego. Nie wynikało to stąd, że miałem na sumieniu coś nieprzyjemnego (i tak nigdy wszystkiego nie mówiłem), tylko ze strachu przed opowiadaniem o swoim życiu obcemu człowiekowi.
Koszmar, zawsze się źle czułem przed i po spowiedzi. Księża też mi specjalnie sprawy nie ułatwiali, chociaż z z czasem nauczyłem się wybierać tych najbardziej znudzonych, żeby tylko mieć cały ten kabaret jak najszybciej za sobą.

Zawsze miałem też ostre paranoje przy iściu do komunii, czy posypywania głowy popiołem w Popielec, chociaż tu było lepiej, bo nic nie trzeba mówić.

[Gość]

niewierzący praktykujący

Eee... jak można być niewierzącym i praktykować WIARĘ???

[Emperor]

Antyk, dziś ~50% społeczeństwa (liczba na podstawie moich obserwacji) tak naprawdę "praktykuje" wiarę, tak naprawdę ani nie mając pojęcia o istocie wiary, ani nie przejmując się sprawami natury duchowej Po prostu robią to, bo tak robią inni, bo tak robią znajomi, wreszcie, bo tak każą rodzice, itd.

Więc jakoś można być

[Kaktus]

Tak jak pisze Emperor, wiara przez tradycję. W takim wypadku już lepiej być już niepraktykującym niż zawyżać statystyki i okłamywać samego siebie.

Trochę mam z tym wszystkim problem, bo chociaż jestem niewierzący, to szalenie mnie pociągają zakony kontemplacyjne. Cale życie w zamknięciu, cisza, spokój, mało ludzi...mmmm....

[Gość]

O to chodzi... To nie jest praktykowanie, raczej odwalanie "obowiązków", bo praktykowanie to świadome i wynikające ze szczerej chęci danej osoby uczęszczanie na te wszystkie obrządki Mnie nikt całe szczęście nie zmuszał do "praktykowania" wiary, chociaż zmuszano mnie bym był obecny, gdy ksiądz chodzi po kolędzie... Teraz mam gdzieś szantaże i fochy matki oraz babki, niech sie obrażają i drą na mnie, ale ja i tak nie będę udawał, że się modlę w obecności sukienkowego... A jeśli kochane mamusia i babunia mnie w jakikolwiek sposób ukarzą za "nieposłuszeństwo", to jeszcze tego samego dnia się spakuję, zażądam zwrotu pożyczonej forsy i pójdę precz mieszkać gdzieś pod gołym niebem... 8) A co, już kiedyś prawie tak zrobiłem

Tak jak pisze Emperor, wiara przez tradycję. W takim wypadku już lepiej być już niepraktykującym niż zawyżać statystyki i okłamywać samego siebie.

Statystyki i tak zawyżasz, bo zapewne byleś ochrzczony, a to oznacza, że już do końca życia będziesz "katolikiem", tak samo jak ja... bo "katolicy" to wszyscy ochrzczeni, bez względu na to, czy należą do kościoła, czy nie, czy wierzą, czy nie, w statystykach są podawani jako katolicy, bo rodzice ich ochrzcili... Ciekawe, czy można podać starych do sądu za to, że zapisali do kościoła swoje dziecko BEZ JEGO ZGODY I WIEDZY (bo jako niemowlaka)? Mam ochotę zrobić taki prezent moim rodzicom...

Trochę mam z tym wszystkim problem, bo chociaż jestem niewierzący, to szalenie mnie pociągają zakony kontemplacyjne. Cale życie w zamknięciu, cisza, spokój, mało ludzi...mmmm....

Jest jeszcze więzienie... Lub jakaś mała miejscowość na Alasce

EDIT DO PONIŻEJ:

Może dziwnie to zabrzmi ale nigdy nie czułam potrzeby żeby wierzyć w coś/kogoś, nie było to dla mnie ważne.

Chyba każdy ateista tak ma, od dziecka... ja również nigdy nie czułem potrzeby podlegania jakiejś sile nadprzyrodzonej, z czego bardzo się ciesze 8)

[Śnieżynka]

Dla mnie koszmarem było chodzenie do kościoła. Raz nawet w nim zemdlałam
Nie jestem osobą wierzącą. Może dziwnie to zabrzmi ale nigdy nie czułam potrzeby żeby wierzyć w coś/kogoś, nie było to dla mnie ważne.
A co do modlitwy, kiedyś uczestniczyłam w rekolekcjach i raz ksiądz mówił o modlitwie. Powiedział że nie trzeba koniecznie modlić się jakąś konkretną modlitwą klęcząc w kościele. Możemy sobie wybrać ustronne miejsce w którym się wyciszamy, używać takich słów jakie chcemy, najlepiej ułożyć własną osobistą modlitwę, klęczenie też nie jest konieczne. Ważne żeby być szczerym.

[Użytkownik 219]

Na szczeście nie przypominam sobie by ktoś specjalnie ciągnął mnie do kościółka (btw kiedy jeszcze zdarzało mi się odwiedzać ten przybytek to zawsze rozwalało mnie, gdy ludziska przyprowadzali płaczące dzieciaki, które nie mogły wysiedzieć, biegały, ryczały itd ale rodzicie i tak byli niezmordowani i ciągali je nadal .). W ogóle z KK zawsze miałem troche na bakier, a zaczęło się chyba od tego, że przed 1-szą komunią nie zdałem jakiejś tam modlitwy i zostałem porządnie zlinczowany przez całą klasę („jaaaaa, dziecko niewierzące NIE UMIIII”), przyleciałem do domu z rykiem, następnego dnia bałem się pojawić w klasie (i jak tu nie mieć fobii po takich doświadczeniach ). W czasie gdy miałem bierzmowanie już byłem raczej uświadomiony, ale jakoś balem się powiedzieć, że tego nie chcę, więc i je przyjąłem. Wracając z kościoła paradowałem przez pól miasta z wielkim krzyżem na szyi, nie wiem dlaczego go wtedy nie zdjąłem, rodzice by mnie za to nie zatłukli przecież (Dżizas, ale musialem idiotycznie wyglądać!). Teraz już raczej nie chadzam do „domu bożego”,ale czasem pojawi się jakaś ważna okazja, przy której należy się pojawić. Czy nam się podoba czy nie, nasze życie kręci się wokół kościoła i przędzej czy później pojawi się moment, w którym trzeba doń zawitać (jak nie za życia to po śmierc ). Teoretycznie możemy zwyczajnie się z niego „wypisać” i w ten sposób przestać zawyższać statystyki, ale wiadomo, że tego nie zrobimy, bo presja rodziny i inne podobne powody zwyciężają.

[Funia]

już byłem raczej uświadomiony, ale jakoś balem się powiedzieć, że tego nie chcę, więc i je przyjąłem. (...) Teraz już raczej nie chadzam do „domu bożego”,ale czasem pojawi się jakaś ważna okazja, przy której należy się pojawić. Czy nam się podoba czy nie

Bez bierzmowania nie mógłbyś zawrzec w przyszłości sakramentu małżeństwa.

Przecież takie chodzenie w twoim wypadku jest bezsensowne i niby po co tam idziesz?

[Użytkownik 219]

Bez bierzmowania nie mógłbyś zawrzec w przyszłości sakramentu małżeństwa.

To jest właśnie jeden z kilku powodów, dla których ludzie mentalnie niezwiązani z Kościołem, formalnie pozostają w tej instytucji i przechodzą w niej poszczególne "etapy", takie jak bierzmowanie.

Przecież takie chodzenie w twoim wypadku jest bezsensowne i niby po co tam idziesz?

Oczywiście, że jest bezsensowne, ale trudno chyba sobie wyobrazić sytuację, w której to nie wybiorę się powiedzmy na ślub bliskiej osoby. Tego typu uroczystości odbywają się w kościele no i raczej wypada się wtedy w nim pojawić .